كتب درسي حوزه از دين و دانش آموزي تا معما سازي و طلسم بازي

پيچيدگي عبارات و ابهام و ايهام در متن درسي حوزه امري معمول است. آن هم به حدي كه به فهم مطلب، آسيب زده و طلبه را گرفتار مشكل مي سازد. اين مشكل، امري ناخواسته نيز نبوده و چه بسا امري انتخابي و اختيار كردگي است. تا جايي كه تعمّد در اغلاق و اغراق در اجمال به حدّ معمّا‌سازي و طلسم بازي رسيده و حلّ عبارت و كشف يا تعيين مراد و توضيح معني(توسط استاد براي طلبه) نيازمند طلسم شكني و اعجوبه كاري بلكه اعجاز‌گري است. اين مشكل در دوره‌هاي مقدماتي و ابتدايي كمتر است اما با وصول به مراحل بالاتر؛ بزرگ تر و بيش‌تر مي‌شود به گونه اي كه طلاب بسياري در سال هاي سال، سر دچار اين بلا و گرفتار اين باتلاق اند و نقد عمر را بي حساب به حلّ گره هايي چون ارجاع ضماير و اعراب عبائر، پاك مي بازند بي آنكه از اين تقلاها و تلاش ها بهره اي برگيرند و دانش و بينشي به دست آورند. در اين نوشته به برخي از ويژگي هاي كتاب درسي اشاره شده و مشكل پيچيدگي متن درسي طلاب در سطح عالي دروس حوزوي و از نظر معيارات علمي و آموزشي و استشهاد به گفتار اهل فن و عالم به موضوع در كتاب هاي رسائل و كفايه، مورد بحث قرار گرفته و تبعات و تأثيرات منفي اين روش بر روند رشد تحصيلي و پيش رفت علمي طلاب به طور ضمني گوش زد شده است.