تبيين ارتباط انگيزش مشاركت ورزشي بر اساس دانش‌آفريني در ورزش در دانشجويان تربيت بدني دانشگاه تهران

هدف از انجام اين تحقيق تبيين ارتباط انگيزش مشاركت ورزشي بر اساس دانش‌آفريني در ورزش در دانشجويان تربيت بدني دانشگاه تهران بود. جامعه آماري تحقيق شامل كليه دانشجويان تربيت بدني دانشگاه تهران بود (240 نفر) ؛ كه بر اساس جدول مورگان 148 نفر به عنوان نمونه در نظر گرفته شد. در اين تحقيق، از پرسشنامه دانش‌آفريني ﻻوﺳﻮن (2003) و پرسشنامه ارزيابي انگيزه‌هاي ورزشي پلتير و همكاران (۱۹۹۵) استفاده‌شده است. فرضيه‌ها با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون بررسي شدند. نتايج آزمون ضريب همبستگي نشان مي‌دهد بين انگيزش مشاركت ورزشي و دانش‌آفريني در ورزش در دانشجويان تربيت بدني دانشگاه تهران رابطه مثبت و معني‌داري وجود دارد؛ همچنين بين ابعاد انگيزه دروني، انگيزه بيروني و انگيزه در ورزش و دانش افزايي دانشجويان رابطه مثبت و معني‌داري وجود داشت. دانش‌آفريني در ورزش 13 درصد از تغييرات واريانس انگيزش مشاركت ورزشي را تبيين كند. در نتيجه آموزش متدهاي جديد كاري و برگزاري كلاس‌هاي دانش‌افزايي و تخصصي براي دانشجويان منجر به افزايش اطلاعات مربوط به تخصص رشته هاي ورزشي مي‌شود و آنها با شركت در كلاس‌هاي آموزشي و دوره‌هاي كارگاهي مي‌توانند عملكرد فردي و ورزشي را افزايش دهد.