بررسي رابطه انگيزش شغلي و تسهيم دانش با نقش ميانجي همدلي شغلي در كاركنان آتش نشاني قم

هدف از پژوهش حاضر بررسي رابطه انگيزش شغلي و تسهيم دانش با نقش ميانجي همدلي شغلي در كاركنان آتش نشاني قم مي‌باشد. روش تحقيق از نوع توصيفي- همبستگي مي‌باشد و به شكل ميداني انجام‌شده است. جامعه آماري تحقيق شامل كليه كاركنان آتش نشاني قم با تعداد 496 نفر مي‌باشد. نمونه آماري مطابق با جدول مورگان برابر با 217 نفر محاسبه شد. براي گردآوري اطلاعات از پرسشنامه تسهيم دانش ديكسون (2000)، پرسشنامه انگيزش شغلي هرزبرگ (1995)و پرسشنامه همدلي مارك ديويس (1983) استفاده گرديد. براي اطمينان از روايي پرسشنامه‌ها، بعد از تدوين آن‌ها از نظرات و راهنمايي‌هاي 10 تن از استادان صاحب‌نظر در علم مديريت استفاده شد و نظرات آن‌ها در پرسش‌نامه نهايي لحاظ گرديد. پايايي پرسشنامه‌ها نيز با استفاده از ضريب آلفاي كرونباخ براي انگيزش شغلي (74/0)، همدلي (84/0) و تسهيم دانش (88/0) به دست آمد. براي تجزيه‌وتحليل نتايج داده‌ها از آزمون ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون خطي ساده استفاده شد. نتايج تحقيق نشان داد كه بين انگيزش شغلي و تسهيم دانش با همدلي شغلي در كاركنان آتش نشاني قم ارتباط معنادار مستقيم وجود دارد. در نتيجه مسئولين و مديران آتش نشاني قم مي توانند با ارتقاي شرايط كاري كاركنان آتش نشاني از نظر محيطي و عوامل انگيزشي در راستاي تقويت همدلي شغلي موثر باشند و نقش حياتي براي درك و ايجاد زمينه تسهيم دانش در محيط كاري را فراهم نمايند.