پژوهشي در آموزش و پرورش و راه‌كارهاي كاهش پرخاشگري دانش‌آموزان

پرخاشگري‌ وسيله‌ اي رفتاري‌ است‌ كه‌ فرد به‌ وسيله‌ آن‌ خواستار به‌ دست ‌آوردن‌ هدفي‌ ديگر است‌ و ابداً قصد حمله‌ به‌ ديگران‌ يا اذيت‌ كردن‌ آنها را ندارد. البته‌ در اين‌ ميان‌ ممكن‌ است‌ لطمه‌ اي‌ نيز به‌ كسي‌ وارد شود. مثلاً كودكي‌ بزهكار كيف‌خانمي‌ را مي ‌ربايد تا به‌ اين‌ وسيله‌ مورد تشويق‌ و تأييد گروه‌ همسالان‌ قرار گيرد ممكن‌ است‌ پرخاشگري‌ جنبه‌ انتقام‌ گيري‌ نيز داشته‌ باشد. يعني‌ كودكي‌ كه‌ مورد اذيت‌ و آزار قرار گرفته‌ و نتوانسته‌ خشم‌ خود را ابراز كند، اكنون‌ با پرخاشگري‌ به‌ كاهش‌ اضطراب‌ خود مي ‌پردازد. در اين‌ جا پرخاشگري‌ وسيله‌ اي‌ است‌ كه‌ كودك‌ با توسل‌ به‌ آن‌ مي ‌خواهد به‌ هدف‌ خود يعني‌ كاهش‌ اضطراب‌ دست‌ يابد. آموزش و پرورش جديد صحنه اي از يادگيري هاي متقابل از همه رسانه ها، افراد و تأثيرات فرهنگي همه جوامع است. خيلي از دانش آموزان از كوچك ترين وقايع جهان و محيط قبل از معلمان و مديران خود آگاه مي شوند و انتظارات خاصي از آن ها دارند. در چنين شرايطي، تغيير و اصلاح رفتار تابع درك عميق علل رفتار است. به همين دليل براي برقراري انضباط و اصلاح رفتار بايد معلمان و مديران اصول رفتار شناسي و برقراري انضباط را درك و نگرش هاي درست و عالمانه اي نسبت به آن داشته باشند تا در كارهاي پرورشي خود موفق باشند.