بررسي اثربخشي آموزش مهارت هاي خودراهبري بر خودتنظيمي و شفقت به خود در دانش آموزان دختر پايه پنجم ابتدايي شهر اسد آباد

هدف از انجام پژوهش حاضر، تعيين ميزان اثربخشي آموزش مهارت هاي خودراهبري بر خودتنظيمي و شفقت به خود در دانش آموزان دختر پايه پنجم ابتدايي شهر اسد آباد بود. جامعه آماري جامعه آماري اين پژوهش، شامل ‌كليه دانش آموزان دختر پايه پنجم ابتدايي شهر اسد آباد در ‌سال‌ 1402-1403 به تعداد 230 نفر بود.از بين اين دانش‌آموزان تعداد 30 دانش‌آموز به شيوه نمونه گيري خوشه اي انتخاب و به صورت تصادفي در گروه‌هاي آزمايشي (15 دانش‌آموز) و كنترل (15 دانش‌آموز) گمارده شدند. روش تحقيق از نوع آزمايشي با طرح پيش آزمون و پس آزمون با گروه كنترل بود. براي گردآوري داده‌ها در دو مرحله پيش آزمون و پس آزمون از پرسشنامه‌هاي خودتنظيمي ويلكاكسون (2002) و پرسشنامه شفقت به خود نف (2003) استفاده شد. مداخله آموزش مهارت هاي خودراهبري به صورت گروهي و در 9 جلسه 45 دقيقه‌اي براي گروه آزمايش اجرا شد و به گروه كنترل، آموزشي داده نشد. براي تحليل داده‌ها از روش تحليل كواريانس استفاده شد. نتايج نشان داد كه مداخله آموزش مهارت هاي خودراهبري بر خودتنظيمي و شفقت به خود دانش آموزان اثربخش بود