مطالعه تطبيقي الگوهاي جهاني توانايي‌هاي ديجيتال: واكاوي جايگاه سواد ديجيتال در آموزش مقطع ابتدايي

يكي از عوامل زيربنايي غلبه بر شكاف تحصيلي، آشنايي دانش‌آموزان با سواد ديجيتال و دسترسي آنها به فناوري اطلاعات و ارتباطات است. اين عامل در نظام آموزش و پرورش نه به عنوان يك ابزار بلكه يك فرهنگ، يك برنامه و يك جريان آموزشي است و بخش سخت‌افزاري تنها قسمتي از اين فناوري است كه در نظام آموزشي رخ مي‌نمايد. امروزه لزوم توجه به هماهنگي فعاليت‌هاي نظام آموزشي با جامعه بيش از پيش مورد توجه قرار گرفته، زيرا دنيايي كه با شبكه‌هاي اطلاعاتي به هم پيوند خورده متقاضي نيروي كاري است كه بداند چگونه از فناوري به عنوان ابزاري براي افزايش بهره‌وري و خلاقيت استفاده كند. پيشرفت‌هاي سريع فناوري و به روز شدن سريع امكانات و ابزارها، فرصت‌هايي را براي بهبود و توسعه بيش از پيش در مدارس را فراهم مي‌كند. بر اين اساس صندوق كودكان سازمان ملل متحد معتقد است كه دسترسي معنادار به اينترنت لازمه سواد و مهارت‌هاي ديجيتال است و به امنيت و موفقيت آنها در فضاي مجازي كمك مي‌كند تا حق اختيار حريم شخصي، آزادي بيان، اطلاعات و آموزش خود را بشناسند. صندوق كودكان سازمان ملل (يونيسف) با نگاهي جامع‌تر به جايگاه سواد ديجيتال مانند توانمندي كودكان از طريق پرورش مهارتهاي شناختي و اجتماعي لازم در عصر ديجيتال، بر لزوم نقش فعال والدين و مربيان در سواد ديجيتال كودكان تاكيد دارد. از مصاديق آن مي‌توان به موارد؛ توانايي جستجو، ارزيابي و مديريت اطلاعات آنلاين، تعامل، به اشتراك‌گذاري و همكاري آنلاين، توسعه و توليد محتوا، استفاده از ويژگي‌هاي ايمني و حفاظت، حل مسئله و خلاق بودن اشاره داشت.