نقش دانشگاه‌ها در اكوسيستم‌هاي نوآوري منطقه‌اي

تحقيقات فرآيند نوآوري در حال تغيير است. علاوه بر رويكرد سرزميني سابق (بررسي كشورها يا مناطق)، توصيف همكاري نوآوري در مناطق محلي روز به روز پذيرفته مي شود. به جاي توانايي نوآوري شركت‌هاي بزرگ سنتي، تحقيقاتي براي بررسي نقش شركت‌هاي كوچك و متوسط، سازمان‌هاي غيردولتي، دولت‌هاي محلي و مؤسسات آموزشي (به‌ويژه دانشگاه‌ها) آغاز شده است كه توسعه يك سيستم نوآوري جديد را پيش‌بيني مي‌كند. با ورود عميق به تعداد كمي از اكوسيستم‌هاي نوآوري منطقه‌اي، مكانيسم‌هايي را كه دانشگاه‌ها و شركاي آن‌ها براي ترويج نوآوري استفاده مي‌كنند، آشكار مي شود. مشاهده مي شود كه چگونه دانشگاه ها در بازآفريني مناطق خود پس از بحران مالي، فراتر از انتقال فناوري ها و به سمت ايجاد مشترك دانش و توسعه استراتژيك نقش اساسي داشته اند. اين مقاله نشان مي دهد كه دانشگاه ها نه تنها بر اساس مدل مارپيچ سه گانه تعيين كننده هستند، بلكه نقش برجسته اي در ايجاد اكوسيستم هاي نوآوري جديد، به ويژه در يك منطقه جغرافيايي كاملاً تعريف شده دارند.

Innovation process research is changing. In addition to the former territorial approach (surveying countries or regions), the description of innovation cooperation in local areas is increasingly accepted. Instead of the innovation ability of traditional large companies, research has begun to investigate the role of SMEs, NGOs, local governments and educational institutions (especially universities), which foresees the development of a new innovation system. Delving deeply into a small number of regional innovation ecosystems reveals the mechanisms that universities and their partners use to promote innovation. It can be seen how universities have played an essential role in the regeneration of their regions after the financial crisis, beyond the transfer of technologies and towards the co-creation of knowledge and strategic development. This paper shows that universities are not only decisive according to the triple helix model, but also play a prominent role in creating new innovation ecosystems, especially in a well-defined geographical area.