تغيير اقليم و بيماري ذغالي بلوط در مديريت جنگلهاي زاگرس

گونه بلوط يكي از مهم‌ترين گونه‌هاي غرب كشور در منطقه زاگرس مي‌باشد كه در سالهاي اخير به دليل تغيير اقليم با مشكل آفات و خشكيدگي مواجه شده است. از اين رو پژوهش حاضر به صورت مروري و با هدف معرفي بيماري ذغالي بلوط انجام شده است و به اين منظور از مطالعات پيشين استفاده شده است. اين بيماري گونه‌هاي متفاوت بلوط را موردحمله قرار مي‌دهد و صدها هكتار درخت بلوط را در جنگل‌هاي غرب دچار مرگ و نابودي كرده است. بيماري پوسيدگي ذغالي يكي از مهم‌ترين بيماري‌ها در خشكيدگي درخت بلوط در بعضي از جنگل‌هاي آسيا، اروپا، شمال آفريقا و آمريكا مي‌باشد. عامل اين بيماري وجود قارچي به نام Biscogniauxia mediterranea (De Not) Kuntz بود. در حقيقت اين قارچ يك پاتوژن فرصت‌طلب در گونه‌هاي بلوط مي‌باشد و موجب ايجاد زخم‌هاي نكروتيك بر روي ساقه، شاخه و تنه اصلي درختان بلوط مي‌شود و يك تهديد جدي براي درختان بلوط در كل دنيا است. آسكوسپورهاي اين قارچ آلوده‌كننده‌هاي اوليه ايجاد بيماري مي‌باشد. دماي موردنياز اين قارچ براي جوانه‌زني 35 درجه است ولي در دماهاي 25 تا 30 درجه نيز جوانه مي‌زند. انجام عمليات‌هاي آبخيزداري مي‌توان از وقوع تنش خشكي جلوگيري كرد و با حذف درختان آلوده از گسترش عامل بيماري در آن منطقه جلوگيري كرد.