بررسي ردپاي كربن در تأسيسات چاه‎هاي تأمين آب شرب شهري مازندران

در سال‎هاي اخير مبحث گرمايش زمين بيش از گذشته مورد توجه جوامع بين‎المللي قرار گرفته است. از اين رو يكي از اهداف اصلي در برنامه‎هاي توسعه پايدار، اقدامات فوري جهت مبارزه با تغييرات آب و هوايي و گرمايش زمين است. گاز دي‎اكسيدكربن به عنوان يكي از گازهاي گلخانه‎اي موثر در گرمايش جهاني، علت 60 درصد گرم‎شدن جهان شناخته شده است. حوزه انرژي و به طور خاص انرژي الكتريكي به صورت مستقيم و غيرمستقيم سهم زيادي در افزايش گاز دي‎اكسيدكربن دارد. در اين مطالعه رد پاي كربن در تأسيسات چاه‎هاي تأمين آب شرب شهري مازندران مورد بررسي قرار گرفته است. در اين تحقيق ميزان انتشار دي‎اكسيدكربن بر اساس فرمول‎هاي ارائه شده توسط موسسه محيط زيست آمريكا محاسبه شده است. بر اساس داده‎هاي دريافت شده از شركت آبفاي مازندران و نتايج محاسبات، ميزان انتشار دي‎اكسيد كربن به ازاي توليد يك مترمكعب آب از چاه‎هاي آب شرب شهري كه به طور ميانگين داراي عمق 90 متر هستند، حدود 318 گرم مي‎باشد. نتايج اين تحقيق در مقايسه با مطالعات مشابه ديگري كه انجام شده است نشان مي‎دهد منبع تأمين آب شرب غير از چاه مانند چشمه و استفاده ازمنابع انرژي كم آلاينده مانند برق‎آبي، خورشيدي و زيست توده در تأمين انرژي الكتريكي مورد نياز تأسيسات، موجب كاهش قابل ملاحظه ردپاي كربن در تأمين آب شرب شهرها خواهد شد.