نقش استراتژي گرايي و قابليت هاي بازاريابي ديجيتال و هوش اخلاقي بر عملكرد اقامتگاه‌هاي بومگردي

هدف پژوهش حاضر، بررسي نقش استراتژي گرايي و قابليت هاي بازاريابي ديجيتال و هوش اخلاقي بر عملكرد اقامتگاه هاي بومگردي مي باشد. پژوهش حاضر، توصيفي-همبستگي بوده و جامعه آماري پژوهش را مديران اقامتگاه هاي بومگردي ايران تشكيل مي دهند كه 100 نفر از آنها شناسايي و با استفاده از جدول مورگان، تعداد 80 نفر به عنوان نمونه به روش تصادفي انتخاب شدند. براي گردآوري داده‌ها و اندازه‌گيري متغيرها از پرسش‌نامه‌هاي محقق ساخته استفاده شده كه روايي آن توسط اساتيد مورد تاييد قرار گرفته است. به منظور اندازه‌گيري قابليت اعتماد، از روش آلفاي كرونباخ استفاده شده است. جهت تجزيه و تحليل داده ها، آمار توصيفي و آمار استنباطي بكار گرفته شده است. نتايج حاصل از تجزيه و تحليل اطلاعات نشان مي دهد كه رابطه بين قابليت هاي بازاريابي ديجيتال و عملكرد مثبت و معنادار است. همچنين رابطه استراتژي گرايي (شامل مولفه هاي مشتري گرايي، رقيب گرايي، گرايش به داخل/ هزينه، نوآوري-گرايي) و هوش اخلاقي با قابليت هاي بازاريابي ديجيتال مثبت و معنادار است و از آنجا كه قابليت هاي بازاريابي ديجيتال تاثير مثبت بر عملكرد اقامتگاه هاي بومگردي داشته است؛ ميتوان نتيجه گرفت كه قابليت هاي بازاريابي ديجيتال به صورت متغير ميانجي مي تواند تاثير مولفه هاي استراتژي گرايي و نيز متغير هوش اخلاقي را بر عملكرد اقامتگاه هاي بومگردي واسطه گري كند. همچنين نتايج نشان مي دهد كه آشفتگي بازار، شدت رقابت و عدم تمركز با مولفه هاي مشتري گرايي، رقيب گرايي، گرايش به داخل/ هزينه، نوآوري گرايي از استراتژي گرايي اقامتگاه ها در ارتباطند و در اين ميان تنها آشفتگي بازار بر گرايش به داخل/ هزينه اثر ندارد.