تأثير سياست‌هاي مالي در تورم

موضوع هدايت سياست‌هاي پولي و طراحي چارچوبي كه بتوان ضمن افزايش اعتبار و مقبوليت سياست‌ها و سياست‌گذاران پولي، مهم‌ترين هدف سياست‌هاي پولي يعني دستيابي و حفظ نرخ تورم پايين و پايدار را تحقق بخشيد، اخيراً موردتوجه بسياري از اقتصاددانان قرارگرفته است. در حقيقت اين ضرورت از آنجا احساس مي‌كردد كه نتايج اتكا به هدف‌گذاري پولي به‌قاعده پولي رضايت‌بخش نبوده و گرچه دستيابي به اعتبار پولي با تعهد به اهداف مياني براي سياست‌گذاران سهل‌تر است ليكن عدم دستيابي به تورم پايين و پايدار همچنان تهديدي جدي براي اعتبار مقامات پولي و سياست‌گذاران اقتصادي مي‌باشد. يكي از مهم‌ترين اركان در اجراي موفق سياست‌هاي پولي، قدرت مالي بانك مركزي است كه مي‌تواند تأثيرات چشم‌گيري بر موفقيت اجراي اين سياست‌ها داشته باشد. به همين علت اين مطالعه به بررسي تأثير سياست‌هاي مالي در تورم خواهد پرداخت، سياست‌هاي مالي بانك مركزي در بازه زماني 1390 تا 1401 مدنظر قرارگرفته شد. همچنين روش مورداستفاده براي تخمين مدل الگوي خود توضيح با وقفه‌هاي گسترده (ARDL) است. نتايج اين پژوهش نشان مي‌دهد در كوتاه‌مدت و بلندمدت به ترتيب افزايش قدرت مالي بانك مركزي، باعث كاهش شاخص قيمت و تورم شده است. افزايش قدرت مالي بانك مركزي سبب مي‌شود ترازنامه بانك مركزي در شرايط بهتري قرار گيرد كه اين مبحث سبب افزايش كارايي سياست‌هاي مالي اين نهاد و در نتيجه كاهش نرخ تورم خواهدشد.