نگاه سرمايه گذاري به آموزش و پرورش و جايگاه آن در رشد و توسعه پايدار

اين مطالعه به بررسي سرمايه گذاري در آموزش و پرورش و تاثير آن در رشد و توسعه پايدار، با بازنمايي اهميت سرمايه‌ي انساني در اقتصاد آموزش و پرورش پرداخته است. به لحاظ جمع آوري داده ها يك مطالعه اسنادي و كيفي به شمار مي‌رود. در اين راستا اسناد انتشاريافته در حوزه‌هاي سرمايه انساني، اقتصاد آموزش‌وپرورش و جايگاه آموزش عمومي در رشد و توسعه پايدار اعم از داخلي و خارجي مورداستفاده قرار گرفت و آثار افزايش سرمايه‌گذاري‌هاي در آموزش‌وپرورش و سرمايه انساني و رشد اقتصادي بررسي شد و اهميت سرمايه‌گذاري در بخش سرمايه‌ي انساني در اقتصاد آموزش نشان داده شد. نظريه سرمايه انساني ديدگاهي سرمايه گرا به انسان است كه اين باور را تداعي مي‌كند انسان داراي ويژگي‌هاي دانش، مهارت، تخصص و داراي سلامت جسماني و رواني، با عنوان فردي كه مي‌تواند در جامعه به ايجاد اشتغال، توليد، خدمت و خلق ثروت بپردازد، به‌عنوان يك دارايي ملي و سازماني تلقي مي‌شود. در نظريه سرمايه انساني آمده است دارنده ويژگي‌هاي سرمايه انساني عامل بازدهي فردي و اجتماعي مي‌باشد. اين عامل تحليل كننده ي ارزش اقتصادي آموزش‌وپرورش و درنتيجه رشد اقتصادي است. يعني هرگونه هزينه در آموزش‌وپرورش به بازدهي و ايجاد ارزش‌افزوده مي‌انجامد تا آن جا كه اين ارزش در سطوح فردي، سازماني و اجتماعي بروز و ظهور دارد.