بررسي ارتباط بين برنامه ريزي جانشين پروري و كسب و كار خانوادگي با نقش ميانجي استعداديابي

هدف از اين پژوهش، بررسي ارتباط بين برنامه ريزي جانشين پروري و كسب و كار خانوادگي با ميانجي گري استعداديابي مي باشد. جامعه آماري تحقيق را كليه مديران كسب و كارهاي خانگي ثبت شده در تهران تشكيل داده اند. نمونه تحقيق 76 مدير بوده است كه به همه آنها پرسشنامه جهت تكميل ارائه گرديد. از روش نمونه‌گيري هدفمند براي بدست آوردن حجم نمونه استفاده شده است و براي انجام اين پژوهش توصيفي، مقطعي و كاربردي از پرسشنامه استفاده گرديده است كه پس از سنجش روايي و پايايي بر اساس نمونه گيري تصادفي پرسشنامه ها توزيع گرديدند. براي آزمون تمامي فرضيه هاي اين تحقيق از ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون استفاده شده است و همچنين براي بررسي ادعاي مبني بر نرمال بودن توزيع داده‌ها از روش كولموگروف و اسميرنوف استفاده گرديده است. يافته‌هاي پژوهش حاكي از تاييد كليه‌ فرضيه‌هاي تحقيق بوده و نشان مي دهد كه برنامه ريزي جانشين پروري و مولفه هاي آن بر پذيرش ورود به كسب و كار خانوادگي از سوي نسل بعد با نقش ميانجي استعداديابي تاثيرگذار مي باشد.