اثربخشي روان درماني پويشي بر اضطراب اجتماعي مادران كودكان با اختلال طيف اتيسم

زمينه و هدف :پژوهش حاضر با هدف اثربخشي روان درماني پويشي بر اضطراب اجتماعي مادران كودكان مبتلا به اختلال طيف اتيسم انجام شد. روش بررسي :روش پژوهش نيمه‌آزمايشي و از نوع طرح پيش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل مادران داراي كودك مبتلا به اختلال طيف اتيسم شهر دزفول در سال 1400 بود. نمونه پژوهش شامل 30 مادر داراي كودك مبتلا به طيف اتيسم بودند كه بصورت دردسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه (هر كدام 15 نفر) جايگزين شدند. شركت كنندگان قبل و بعد از مداخله، پرسشنامه‌ اضطراب اجتماعي (كانر و همكاران، 2000) را تكميل كردند. برنامه آموزش روان درماني پويشي به مدت 9 جلسه، هر جلسه به مدت 90 دقيقه و يك بار در هفته براي گروه آزمايش اجرا شد. گروه گواه آموزشي دريافت نكرد. جهت آزمون فرضيه‌ها از آزمون تحليل كوواريانس تك متغيره استفاده شده است. يافته‌ها: نتايج پژوهش حاضر نشان داد كه با كنترل پيش‌آزمون، بين گروه‌هاي آزمايش و گواه از لحاظ اضطراب اجتماعي تفاوت معني‌داري وجود دارد. به عبارت ديگر، روان درماني پويشي با توجه به ميانگين نمره اضطراب اجتماعي گروه آزمايش نسبت به ميانگين نمره اضطراب اجتماعي گروه كنترل، موجب كاهش معنادار اضطراب اجتماعي در گروه آزمايش شده است (0/001 p). نتيجه گيري: در مواجهه با مسائل و رويدادهايي كه باعث ناراحتي مي‌شوند مي توان با به چالش كشيدن افكار، خطرهاي فكري، باورها و افكار غيرمنطقي و نامعقول را شناسايي و از بروز مسائل و مشكلات استرس و اضطراب جلوگيري نمود.