ارزيابي تاثير آموزش خود مراقبتي بر كفايت دياليز بيماران همو دياليزي در شهر كرج

زمينه و هدف: بررسي كفايت دياليز يكي از مهمترين معيارهاي سنجش روند درمان در بيماران دياليزي مي باشد كه ارتباط مستقيمي با كيفيت زندگي و بازتواني در بيماران دارد لذا اين پژوهش با هدف بررسي تاثير خود مراقبتي بر ارتقاكفايت همودياليز بيماران انجام شده است. روش بررسي: مطالعه حاضر يك پـژوهش نيمـه تجربـي مي باشد كه بر روي 48 نفر از بيماران همودياليزي مراجعه كننده به بيمارستان فياض بخش و البرز در سال 1400 انجام شده است . نمونه ها هدفمند و با ملاك سابقه 6 ماه همودياليز در هفته سه نوبت و با رضايت آگاهانه وارد مطالعه شدند. جهت جمع آوري داده ها از پرسشنامه محقق ساخته بر اساس سازه هاي الگوي خود مراقبتي در بيماران همودياليزي استفاده شد و پس از ارائه آموزش خودمراقبتي با تكيه بر رعايت رژيم غذايي و فعاليت مناسب ،كفايت دياليز بيماران در دو نوبت يك ماه بعد و سه ماه بعد بررسي گرديد و با كفايت دياليز يك ماه قبل بيماران مقايسه شد. تجريه و تحليل داده ها با استفاده از نرم افزار spss نسخه 26 انجام شد. يافته‌ها: پس از تجزيه و تحليل داده ها و با مقايسه ميانگين كفايت دياليز قبل و بعد از آموزش اصول خودمراقبتي توسط آزمون تي وابسته و با در نظر گرفتن ملاك 1/4 براي كنترل كفايت دياليز تفاوت معني داري بين ميانگين ها در هر دو نوبت به دست آمد و كفايت دياليز با رفتارهاي خودمراقبتي در يك ماه و سه ماه بعد از آموزش همبستگي مثبت و معني دار داشت نتيجه‌گيري: عدم‌كفايت دياليز از مهم‌ترين علل ناتواني و مرگ‌ومير در بيماران دياليزي مي باشد و آموزش اصول خود مراقبتي در بيماران همو دياليزي با افزايش كفايت دياليز سبب ارتقا كيفيت زندگي و طول عمر بيماران مي گردد.