تعيين رابطه بهزيستي معنوي و ذهن آگاهي با اميدواري در همسران شهداي دفاع مقدس

زمينه و هدف: اين پژوهش با هدف تعيين رابطه بهزيستي معنوي و ذهن آگاهي با اميدواري در همسران شهداي دفاع مقدس انجام شد. روش بررسي: پژوهش، توصيفي و از نوع مطالعات همبستگي بود. جامعه آماري شامل تمامي همسران شهداي دفاع مقدس تحت پوشش بنياد شهيد استان البرز به تعداد 3959 نفر بودند كه از اين تعداد، 140 نفر به عنوان نمونه آماري با روش نمونه‌گيري دردسترس انتخاب شدند. جهت گردآوري داده ها از پرسشنامه هاي شفقت به خود (SCS) (سوالات مؤلفه ذهن آگاهي) ، بهزيستي معنوي (SWBQ) و سرمايه روان‏شناختي (PCQ)( سؤالات مؤلفه اميدواري) استفاده شد. تحليل داده‌ها با روش ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه و با SPSS24 انجام شد. يافته ها: نتايج نشان داد بين بهزيستي معنوي و اميدواري (0/594=r و 0/007=p) و بين ذهن آگاهي و اميداوري (0/713=r و 0/024=p) رابطه مثبت معنادار وجود دارد. رابطه بين ذهن آگاهي با بهزيستي معنوي (0/603=r و 0/005=p) نيز مثبت و معنادار بود. تحليل رگرسيون نشان داد متغيرهاي پيش‏بين با يگديگر توان تبيين واريانس نمره اميدواري را در همسران شهداي دفاع مقدس دارند. نتيجه گيري: براساس يافته هاي فوق مي توان گفت سطوح پايين بهزيستي معنوي و ذهن آگاهي مي توانند سطح پايين اميدواري در همسران شاهد را پيش بيني و سبب بروز مشكلات روانشناختي و كاهش سلامت روان اين افراد شود؛ لذا شناسايي عوامل فوق مي‌تواند در برنامه ها ي ارتقاء سلامت روان و مداخلات درماني مناسب اين گروه مورد توجه قرار گيرد.