تبيين نقش تنظيم رفتاري هيجان و خودشناسي در پيش بيني احساس طردشدگي سالمندان

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف تبيين نقش تنظيم رفتاري هيجان و خودشناسي در پيش بيني احساس طرد اجتماعي سالمندان صورت گرفته است. روش بررسي: روش پژوهش حاضر از نوع توصيفي و مطالعات همبستگي مي باشد. جامعه آماري به نحوي انتخاب شده است تا كليه سالمندان شهر تهران در بازه ي زماني مشخص كه ساكن خانه هاي سالمندي بوده اند را در بر گيرد. نهايتا برخي از سالمندان -به صورت روش نمونه گيري در دسترس- براي آزمون نهايي تعيين شده اند. يافته ها و نتيجه گيري: نتايج اين پژوهش حاكي از آن است ابعاد خودشناسي شامل خودگشودگي و استقبال از بازخورد ديگران و آگاهي از ارزش هاي خود و گرايش به تغيير و ارتباطات متقابل شخصي و ابعاد تنظيم رفتاري هيجان شامل برخورد فعالانه، تلاش براي پرت كردن حواس و كوشش براي جلب حمايت اجتماعي، توان تبيين ادراك طردشدگي را در سالمندان به صورت منفي و معنادار دارند. همچنين، ديگر عامل تنظيم رفتاري هيجان شامل كناره گيري به صورت منفي و معنادار، توان تبيين ادراك طردشدگي را در سالمندان به صورت منفي و معنادار دارند.