نقش تنظيم هيجان و حمايت اجتماعي ادراك شده در پيش‏بيني رضايت از زندگي در مبتلايان به فلج مغزي

زمينه و هدف: فلج مغزي يكي از اختلالات ناتوان‌‏كننده مي‏باشد كه علاوه بر پيامدهاي مالي و بهداشتي-درماني سنگين، استرس‏هاي زيادي براي فرد مبتلا و مراقبت‏‌كنندگان از بيمار به همراه دارد. پژوهش حاضر با هدف پيش‏بيني رضايت زندگي براساس تنظيم هيجان و حمايت اجتماعي ادراك شده در مبتلايان به فلج مغزي انجام شد. مواد و روش‏ها: اين پژوهش توصيفي-مقطعي و از نوع همبستگي بود. تمامي مبتلايان به فلج مغزي كه تحت پوشش سازمان بهزيستي شهر تهران جامعه آماري پژوهش را تشكيل دادند و از ميان آن‏ها با روش نمونه‌‏گيري در دسترس و مبتني بر هدف تعداد 90 نفر به عنوان نمونه تعيين شدند. براي گردآوري اطلاعات علاوه بر چك‌‏ليست اطلاعات دموگرافيك-فرم محقق ساخته از پرسشنامه رضايت زندگي (داينر و همكاران، 1985)، پرسشنامه تنظيم هيجان (گراس و جان، 2003) و پرسشنامه حمايت اجتماعي ادراك شده (زيمت و همكاران، 1988) استفاده شد. تحليل داده‏‎‎‌ها علاوه بر روش‏هاي آمار توصيفي (فراواني، درصد، ميانگين و انحراف‏‌معيار)، با ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه با نرم‌‏افزار آماري SPSS نسخه 27 انجام شد. يافته‌‏ها: نتايج نشان داد كه بين نمره كل حمايت اجتماعي ادراك شده (0/46=r و 0/021 P) و تنظيم هيجان (0/57=r و 0/010 P) با رضايت از زندگي در مبتلايان به فلج مغزي همبستگي معناداري وجود دارد. همچنين، تحليل رگرسيون نشان داد كه ابعاد حمايت اجتماعي ادراك شده توان تبيين 19 درصد و ابعاد تنظيم هيجان توان تبيين 27 درصد از واريانس رضايت از زندگي را به خود اختصاص داده اند (0/05 P). نتيجه‌‎‏گيري: براساس يافته‌هاي پژوهش مي‌توان گفت كه مهارت در تنظيم هيجان و حمايت اجتماعي ادراك شده توان پيش‌بيني رضايت از زندگي در مبتلايان به فلج مغزي را دارند، لذا مي‌توان ميزان رضايت از زندگي در اين بيماران را بر‌اساس در نظر گرفتن متغيرهاي مورد بررسي ارتقاء داد.