افزايش كيفيت فضاي كالبدي خوابگاه هاي ( راهرويي) با رويكرد انعطاف پذيري

Increasing the quality of the physical space of dormitories (corridors) with a flexibility approach

امروزه دانشگاه ها نقش اساسي در رشد و شكوفايي جوامع بشري بر عهده دارند. به همين سبب بسياري از كشورهاي دنيا براي گسترش كمي و كيفي مراكز آموزش عالي خود اقداماتي اصولي و حساب شده انجام داده اند. يكي از مسائل مهم در جهت توسعه اين مراكز توجه به مسائل رفاهي و از همه مهمتر ارائه مسكن (خوابگاه) براي دانشجويان است. ارتقاء كيفيت خوابگاه از مولفه هاي اصلي و موثر در بهبود كيفيت زندگي دانشجويان و ايجاد رضايتمندي آنان مي باشد. خوابگاه زيرمجموعه معماري مسكوني است با تفاوت ها و خصوصيات خاص خود كه در عين حال بايد قابليت جايگزيني با خانه را داشته باشد. يكي از اصلي ترين خصوصيات اين فضاها گوناگوني كاربران آن است. در طراحي فضاي خوابگاهي طيف وسيعي از مسائل قابل طرح است كه ناشي از تفاوت ها و سلائق متفاوت دانشجويان است كه نيازهاي متنوعي را بوجود مي آورد. سازگاري فضا با خصوصيات استفاده كنندگان و پاسخگويي به نيازهاي آنان از مهم ترين اقدام هاي يك معماري خوب است كه مي تواند در بروز رفتارهاي فردي و اجتماعي كاربران موثر باشد. انعطاف پذيري با امكان ايجاد سازگاري و تغيير در كالبد فضا به منظور استفاده هاي گوناگون و دستيابي به كاربست هاي جديد يكي از اساسي ترين مفاهيمي است كه به بهبود كيفيت فضاي سكونت منجر مي گردد. در اين پژوهش با هدف افزايش كيفيت فضاي كالبدي خوابگاه هاي دانشجويي (راهرويي) ابتدا به كمك روش كيفي با استفاده از اسناد و مطالعات كتابخانه اي مباني نظري و تحقيقات انجام شده در رابطه با موضوع پژوهش مورد بررسي و مطالعه قرار گرفته و سپس مشكلات خوابگاه هاي دانشجويي استخراج و دسته بندي شده است. در پايان با توجه به نتايج مطالعات و اصول طراحي معماري انعطاف پذير راهكارهايي عملي جهت افزايش كيفيت فضاي كالبدي خوابگاه هاي دانشجويي خصوصا فضاي خوابگاه هاي راهرويي ارائه گرديد.