تحليل مولفه‌هاي كالبدي دانشكده معماري و شهرسازي دانشگاه هنر اصفهان (توحيدخانه) از منظر پايداري فرهنگي

Analysis of Physical Features of Architecture and Urban Design Faculty of Art University of Isfahan (Tohid Khaneh) from Cultural Sustainability Perspective

انقلاب صنعتي منجر به ايجاد بحران‌هاي زيست محيطي بسياري در جهان شد، تلاش‌ها براي رفع اين بحران‌ها باعث به وجود آمدن ايده‌هايي شدند كه بر بهره‌گيري متعادل از منابع طبيعي تاكيد داشتند. اين ايده‌ها در سال‌هاي بعد به شكل‌گيري مفهوم توسعه پايدار انجاميدند كه در ابعاد زيست محيطي، اجتماعي، اقتصادي و فرهنگي مطرح گرديد. در بعد فرهنگي توسعه پايدار كه متأخرتر از اركان ديگر آن است، بر حفظ هويت فرهنگي جوامع تاكيد مي‌شود. يكي از روش‌هاي حفظ هويت فرهنگي، مرمت و باززنده‌سازي بناهاي تاريخي است. دانشكده معماري و شهرسازي دانشگاه هنر اصفهان (توحيدخانه) يك نمونه‌ از فضاهاي دانشگاهي مرمت شده است. اين دانشكده در ساختماني با ارزش تاريخي كه از دوره صفوي به جا مانده، قرار دارد. هدف اين پژوهش تحليل مولفه‌هاي كالبدي دانشكده معماري و شهرسازي دانشگاه هنر اصفهان از منظر پايداري فرهنگي است. به اين منظور با استفاده از اسناد و منابع كتابخانه‌اي، تاريخچه‌اي از توسعه پايدار و بعد فرهنگي آن ارائه شده و سپس ارتباط پايداري فرهنگي با ميراث فرهنگي بيان شده است. در ادامه با مطالعه تاريخچه بنا و بررسي ارزش‌هاي ميراثي آن، اهميت آن از منظر ميراث فرهنگي مشخص گشته است. نتيجه پژوهش نشان مي‌دهد كه مرمت بناي توحيدخانه و تبديل آن به دانشكده معماري و شهرسازي به علت وجود بناي تاريخي گنبدخانه و همچنين حياط مركزي، به تداوم هويت فرهنگي و شخصيت مجموعه دولت‌خانه صفوي كمك كرده است. اين مرمت همچنين با به وجود آوردن امكان تحصيل دانشجويان معماري و شهرسازي در محيطي با الگوهاي كهن معماري مي‌تواند در ايجاد پايداري فرهنگي موثر باشد.