مطالعه‌ي چهار بعد موثر بر ارتقا فرهنگ كار از ديدگاه امام علي‌(ع) در نهج البلاغه

اشتغال و داشتن حرفه و شغل مناسب از جمله مسائلي است كه براي انسان‏ها اهميت زيادي دارد. ارتباط انسان و كار، ارتباطي متقابل بوده و ضمن اينكه انسان آفريننده كار و فعاليت خود است، نوع كار و انجام آن در هر مرحله، به او نشاط مضاعف مي‏ بخشد و در او عزّت و بزرگي را تقويت مي‏ كند و تصور مي ‏نمايد فردي ارزشمند و مفيد براي جامعه است و مي‏ تواند مسئوليتي را به نحو مطلوب انجام دهد. شغل و حرفه مناسب علاوه بر تأمين نيازمندي‏ هاي اقتصادي، آثار تربيتي، روان‏شناختي، اجتماعي و معنوي نيز دارد. اين مقاله تلاش كرده است تا با استناد به آموزه‌هاي امام علي (ع) در نهج‌البلاغه و مجموعه‌‌اي از پرسش‌‌هاي هدف‌دار برگرفته از سخنان و وصاياي حضرت (ع) در موضوع فرهنگ كار، ديدگاه و بينش افراد پاسخگو را در دو گروه زنان و مردان شاغل مورد سنجش قرار دهد. بخشي از روش تحقيق حاضر تهيه پرسشنامه بوده است. پرسشنامه مذكور در چهار بعد: وضعيت محيط كار، ارتباط موثر، عدالت و تعهد با ارايه بيست سوال طرح شده است. بررسي آماري نتايج، تطابق نظر زنان و مردان جامعه با بيانات حضرت (ع) را نشان مي‌داد كه گوياي اشراف حضرت امير (ع) بر نيازهاي انسان و مسايل روانشناختي و جامعه‌شناسي است و در بحث ارتقا فرهنگ كار به جرات مي‌توان گفت آموزه‌هاي نهج‌البلاغه راهنما و الگويي كامل براي همه‌ي دوران‌هاست.