كاوش به منظور لايه نگاري در اشكفت گوركي، ارسنجان، فارس

دشت ميان كوهي ارسنجان به‌صورت دشتي باريك و گسترده، با شيب كمي با جهت شمال غربي به جنوب شرقي به سمت درياچه‌ي طشك امتداد يافته است. اين منطقه براي نخستين‌بار توسط هيئت ژاپني به سرپرستي جي رو ايكيدا مورد بررسي فشرده‌ي باستان‌شناختي قرار گرفت (Ikeda 1979). نتيجه‌ي اين بررسي، كشف و شناسايي تعداد زيادي محوطه‌ي باستاني از دوران پارينه‌سنگي تا دوران اسلامي بود. در زمستان سال 1385 خورشيدي، برفي اقدام به بررسي منطقه نمود و ضمن بازديد از محوطه‌هاي شناسايي‌شده توسط ايكيدا، محوطه‌هاي جديدي متعلق به دوران سنگ را شناسايي و معرفي نمود (برفي 1386). در سال 1386 خورشيدي، سونكي و زيدي در طي انجام پژوهش‌هاي نجات‌بخشي در دره‌ي بلاغي، بازديد كوتاهي از منطقه و برخي از محوطه‌هاي شاخص اين منطقه كردند. بعدها تيم مشتركي از باستان‌شناسان ايراني و ژاپني در طي سه فصل در پاييز 1390، زمستان 1390 و تابستان 1391 خورشيدي به كاوش در اشكفت سيد خاتون (تنگ شكن) در اين منطقه پرداختند (Tsuneki Hourshid 2012; Tsuneki Mirzaii 2012; Tsuneki 2012; Tsuneki et al 2012). در بهار سال 1392 خورشيدي نيز دشت ارسنجان مورد بررسي و بازنگري دوباره قرار گرفت كه جداي از بازديد محوطه‌هاي بررسي سال 1977، چندين محوطه‌ي جديد ديگر نيز شناسايي گرديد (سونكي، گفتگوي خصوصي 1400). با توجه به پژوهش‌هاي انجام‌شده، اين منطقه از پتانسيل زيادي در جهت مطالعه‌ي تحولات فرهنگي در طي دوران پارينه‌سنگي ميانه تا آغاز نوسنگي برخوردار است. به همين دليل و پس از هماهنگي با هيئت ژاپني، نگارنده تصميم به انجام پژوهش در اين منطقه گرفت. پرواضح است كه كاوش در محوطه‌هاي پارينه‌سنگي كه داراي نهشته‌هاي فرهنگي برجا هستند از اهميت بالايي در جهت مطالعه و بازسازي دقيق توالي فرهنگي استقرارهاي اين دوران برخوردار است. همچنين داده‌هاي به‌دست‌آمده از كاوش اين محوطه‌ها به بازسازي اقتصاد معيشتي و شرايط زيست‌محيطي منطقه در طي دوران استقرار اين مكان‌ها كمك شاياني خواهد كرد. به همين منظور عمليات كاوش در اشكفت گوركي با هدف لايه‌نگاري و همچنين نجات‌بخشي با مجوز شماره‌ي 40035585 مورخ 27/9/1400 پژوهشگاه ميراث‌ فرهنگي از تاريخ سوم دي‌ماه تا 24 دي‌ماه 1400 خورشيدي انجام گرفت