جايگاه آموزش و ترويج در كشاورزي و عوامل موثر بر آن

The position of education and promotion in agriculture and the factors affecting it

بررسي و پردازش داده ها در زمينه آموزش كشاورزي به خوبي گوياي اين حقيقت ناگوار است كه با وجود نظام تعريف شده آموزش كشاورزي در وزارتخانه هاي: علوم، تحقيقات و فناوري، آموزش و پرورش و جهاد كشاورزي، آنچه امروز به نام آموزش كشاورزي در وزارت جهاد كشاورزي مطرح مي شود چيزي جز آموزش غيررسمي فني حرفه اي روستاييان نيست كه آن هم با عبارت مهارت آموزي مطرح مي شود. سبب اين انحراف را كه حتي به دانشگاه ها نيز رخنه كرده است ميتوان در واژه كارآفريني يافت كه اگر به درستي درك و اجرا ميشد مي توانست فرصتهاي كاري ارزشمند و گستردهاي را در كشورمان پديد آورد؛ اما اكنون كارآفريني در مفهوم اداري و عام اجرايي آن به خود اشتغالي اشاره دارد تا بار دولت را براي ايجاد اشتغال و كاهش بيكاري در كشور سبك كند. اين در حالي است كه در اساس، پيش از پرداختن به ايجاد شغل ها و كارهاي جديد، شاغلان بخش كشاورزي به دليل استيلاي عامل هاي فرار دهنده و بازدارنده، با فرسايش شديد مواجه شده اند و حفظ كشاورز و مولد در بخش كشاورزي، به ويژه در رقابت با ديگر بخش هاي دولت، بسيار مشكل است. از طرفي ترويج كشاورزي بهعنوان يكي از نهادهاي مرتبط با روستا در نيل به توسعه انساني، كشاورزي و روستايي نقش مهمي را ايفا مي نمايد. برخي از نقشهاي اين نهاد انتخاب، ارزيابي و انتقال فناوري مناسب، تبادل اطلاعات و دانش، مسألهيابي و مشاوره به روستاييان ميباشد. دانش، روش‌شناسي انتقال دانش و تبديل يافته‌ها به زبان كشاورز، انگيزه و عشق به خدمت‌رساني ترويجي، روحيه پيگيرانه و همچنين خستگي‌ناپذيري مؤلفه‌هاي اصلي كار ترويجي مي باشد. با توجه به اهميت آموزش و ترويج در بخش كشاورزي، ما نياز يه تحقيق در اين دو مورد مهم داريم.