شماره ركورد كنفرانس :
5387
عنوان مقاله :
گزارش مقايسه اثر استفاده از كابرگولين با دز توصيه شده و مقادير بيشتر جهت القاي فحلي در سگهاي بزرگ جثه
پديدآورندگان :
عزتي گيوي مريم mezzatigivi@yahoo.com مدرس دانشگاه آزاد اسلامي واحد شهركرد، مدير بيمارستان دامپزشكي گيو شهركرد , زماني پژمان pejman_zamani@yahoo.com مدرس دانشگاه فني و كشاورزي شهركرد , عليدوستي حميد alidoostih@gmail.com كلينيسين دام هاي كوچك بيمارستان دامپزشكي گيو شهركرد , سقايي دهكردي آناهيتا Annahita.sd@gmail.com كلينيسين دام هاي كوچك بيمارستان دامپزشكي گيو شهركرد
كليدواژه :
سگ , القاي فحلي , كابرگولين
عنوان كنفرانس :
همايش ملي توليدمثل و مسائل نوزادان در دامپزشكي
چكيده فارسي :
مقدمه: سالهاست از روش هاي متفاوت القاي فحلي در سگها جهت تسريع در روند توليد مثل و نيز درمان موارد آنستروس استفاده مي شود. استفاده از داروهاي خوراكي نظير كابرگولين و بروموكريپتين با توجه به عوارض كمتر در اولويت قرار دارد. كابرگولين دارويي از دسته ي آگونيست دوپامين و نيز مهاركننده ي پرولاكتين مي باشد كه جهت القاي فحلي، كاهش بروز رفتار هاي پرخاشگرانه ي دوران فحلي، درمان آبستني كاذب و نيز اخيرا جهت خاتمه ي بارداري هاي ناخواسته به كار مي رود. مدتها جهت القاي فحلي از قرص كابرگولين به ميزان ۵ ميكروگرم به ازاي هر كيلوگرم وزن بدن يكمرتبه در روز به مدت ۶ تا بيست و يك روز در سگهاي نژاد بزرگ استفاده مي گرديد اما بعضا رخداد فحلي با تاخير بيشتر از بيست و يك روز صورت مي پذيرفت و يا هرگز توسط اين دارو اتفاق نمي افتاد. مواد و روش ها: در اين مطالعه به روش كيس-سري، رفتار ۱۰ قلاده سگ نژاد بزرگ با ميانگين وزن ۳۵ كيلوگرم كه بر اساس سيتولوژي واژن در مرحله ي آنستروس قرار داشتند در برابر دز معمول جهت القاي فحلي و دز افزايش يافته مورد مطالعه و بررسي قرار گرفت. با توجه به شكل دارويي كابرگولين موجود در ايران از اسيد استيك يك درصد جهت رقت سازي دارو و تهيه ي دز مورد نياز هر قلاده سگ استفاده گرديد. نتايج: در اين مطالعه تعداد ۵ قلاده سگ نژاد بزرگ با دز معمول و توصيه شده ۵ ميكروگرم به ازاي هر كيلوگرم يكمرتبه در روز جهت القاي فحلي مورد مطالعه قرار گرفته و تعداد ۵ قلاده نيز با دز ۱۰ ميكروگرم به ازاي هر كيلوگرم يكمرتبه در روز تيمار شدند در گروه اول ۲ قلاده ظرف ۲۱ روز يا كمتر علائم پرواستروس و سپس ايستافحلي را نشان داده، يك قلاده ظرف ۳۲ روز پس از مصرف دارو فحل گرديد و دو قلاده پس از گذشت چهل روز استفاده از دارو هرگز نشانه هاي فحلي را بروز ندادند. در گروه دوم علي رغم استفاده از دز بالاتر عوارض خاصي مشاهده نشد و تعداد ۴ قلاده ظرف كمتر از بيست و يك روز و يك قلاده ظرف مدت سي روز علائم فحلي را نشان داد. نتيجه گيري: اگرچه جهت بررسي دقيق رفتار دارو در مقادير و دزاژهاي بالاتر جهت القاي فحلي نياز به مطالعه ي گسترده تري مي باشد ولي با توجه به اينكه در كتب داروشناسي دامپزشكي جهت خاتمه ي آبستي يا كاهش رفتار هاي پرخاشگرانه در دوره فحلي مقادير بالاتري از دارو حتي تا ۱۵ ميكروگرم به ازاي هر كيلوگرم بدون اشاره به عوارض جانبي جدي و دز سمي دارو توصيه شده است، به نظر مي رسد جهت القاي فحلي نيز مي توان با رعايت احتياط و نظارت بر عوارض جانبي احتمالي از دزاژهاي بالاتر دارو بدون مشكل و جهت حصول نتيجه ي بهتر بهره جست.