مديريت و درمان دارويي پيومتر در حيوانات كوچك

پيومتر در سگ ها و گربه هاي عقيم نشده ميانسال تا مسن، معمولاً در عرض ۴ ماه پس از فحلي رخ مي دهد. عوامل هورموني و باكتريايي در بيماري زايي نقش دارند اما عامل كليدي بيماري زايي، پروژسترون است. پاتوژن غالب جداشده از پيومتر e.coli مي باشد. درمان با هورمون هاي استروئيدي، مانند پروژسترون، يا تركيبات استروژني كه پاسخ به پروژسترون را افزايش مي دهند، با افزايش خطر ابتلا به اين بيماري همراه است. علائم عمومي بيماري عبارتند از بي اشتهايي، افسردگي و بي حالي، پرنوشي، پر ادراري، تاكي كاردي، تاكي پنه، نبض ضعيف و غشاي مخاطي غير طبيعي. موثرترين و ايمن ترين روش درمان، اواريوهيستركتومي مي باشد اما مديريت دارويي نيز ممكن است در بيماران كم سن، حيوانات سالم ويا در بيماراني كه بيهوشي و جراحي براي آنها خطرناك است، امكان پذير باشد. ohe انتخابي يكي از روش هاي پيشگيري از پيومتر است و اين مزيت را دارد كه در حيوانات سالم انجام مي‌شود و ريسك ابتلا به ساير بيماري هاي رحمي را نيز كاهش مي دهد. هدف از اين بررسي، مروري كلي بر نحوه انتخاب بيماران كانديد درمان دارويي در درگيري با پيومتر و پروتكل هاي درماني مورد استفاده در آن ها مي باشد. يكي از پروتكل هاي انتخابي درمان، ۱۰ ميلي گرم بر كيلوگرم آگلپريستون مي باشد كه به صورت زير جلدي يك بار در روز در روزهاي ۱، ۲ و ۷ يا ۸ و در صورت عدم درمان در روزهاي ۱۴ و ۲۸ تجويز مي شود. ميزان موفقيت و نرخ باروري متعاقب اجراي اين پروتكل قابل قبول مي باشد. درمان با كلوپروستنول ۵ ميكروگرم در كيلوگرم زيرجلدي هر ۲۴ ساعت براي سه روز متوالي منجر به بهبود پيومتر در ۱۰۰% گربه ها شد، بدون اينكه پس از ۱ سال، عود گزارش شود.