بررسي امكان سنجي منابع تامين آب شهر مشهد مقدس براساس برآورد و مديريت تقاضا

با توجه به محدويت منابع آب قابل دسترس در كشور و افزايش روز افزون تقاضا براي مصارف مختلف آب در كليه جنبه هاي آن و در نتيجه رسيدن به مرز بحراني استفاده از منابع تجديد پذير ايجاب مي كند كه مديريت تقاضا مبناي كنترل مصرف و مديريت منابع آب قرار گيرد تا ضمن تامين امنيت آبي، قوانين مدون بر اين مبنا جهت ايجاد تعادل بين مصرف و تامين آب ايجاد گردد. نسبت آب مصرفي به آب تجديدپذير در استان خراسان رضوي به طور متوسط 1.4 است يعني 40% بيشتر از منابع تجديدپذير آب در استان استفاده مي شود. شهر مشهد مركز استان خراسان رضوي، دومين شهر بزرگ كشور است كه هم اكنون 5/2 ميليون نفر جمعيت ساكن داشته و پذيراي بيش از 40 ميليون نفر زائر در سال مي باشد. در سال 1420(افق طرح) جمعيت ساكن اين شهر به 9/4 ميليون نفر رسيده و پذيراي بيش از 80 ميليون نفر زائر در سال خواهد بود. در سال حدود 225 ميليون متر مكعب كسري آب در حوزه تامين وجود دارد كه بايد از منابع آب زيرزميني دشت ممنوعه مشهد تامين شود. با توجه به بحران­هاي آتي و موقعيت خاص شهر مشهد به لحاظ مذهبي و لزوم تامين آب شرب اين شهر، بررسي وضعيت تامين آب از مخازن شرب محاسبه روز پيك مصرف براي برنامه­ريزي كلان در تامين آب شرب شهر، ارائه رهيافت­ هايي براي بهره ­برداري از منابع آب و تعيين پارامترهاي تابع تقاضا از جمله اجزاي موثر مديريت مصرف پايدار شهري مي باشد.