بررسي تغييرپذيري مكاني فرسايش پاشماني در بخشي از مراتع زاگرس

فرسايش پاشماني اواين فرآيند شروع فرسايش آبي كه در نتيجه آن هدر رفت خاك و انتقال رسوب صورت مي پذيرد. تغيير كاربري اراضي منجر به افزايش فرسايش پاشماني مي گردد. هدف از اين پژوهش بررسي تغييرپذيري مكاني فرسايش پاشماني خاك در اراضي تخريب شده مي باشد. ويژگي هاي خاك عبارتند از كربن آلي خاك، كربنات كلسيم خاك، توزيع اندازه ذرات خاك، پايداري خاكدانه و ويژگي هاي توپوگرافي شامل شيب، ارتفاع از سطح دريا، شاخص رطوبت و شاخص تجمع جريان مي باشد. ميزان فرسايش پاشماني با استفاده از دستگاه پاشماني چندمتغيره اندازه گيري گرديد. براي تجزيه و تحليل داده ها از روش هاي آماري و زمين آماري استفاده گرديد و از روش كريجينگ معمولي براي پهنه بندي فرسايش پاشماني و ديگر ويژگي ها استفاده شد. نتايج نشان داده است كه توزيع مكاني فرسايش پاشماني از مدل هاي كروي و نمايي پيروي مي نمايد. تغيير كاربري اراضي بر توزيع مكاني فرسايش پاشماني تاثير بسزايي داشته است.