نقش عوامل اقتصادي در خودكشي و راهكارهاي پيشگيري از آن: مطالعه موردي استان آذربايجان غربي

ما در اين مقاله، از زواياي جرم شناسي و جامعه شناسي، نظري به موضوع خودكشي افكنده و تأثير آن را بر خودكشي مورد كاوش قرار داديم. ترديدي نيست كه كاستن از تعداد خودكشي ها در هر جامعه، در گرو شناخت عوامل مؤثر در بهبود شرايط اقتصادي مربوط به آن جامعه و دست يافتن به راه حل صحيح براي تقويت هر چه بهتر شرايط اقتصادي است. بدون شناخت اين عوامل نمي‏توان برنامه مناسبي براي سالم‏سازي اجتماعي ترسيم و اجرا نمود. هرگز نمي‏توان به رابطه علّيت تامه بين يك عامل اجتماعي و شرايط اقتصادي دست يافت و شايد هيچ پديده اجتماعي به تنهايي كافي براي وقوع عملي ناصواب نباشد، بلكه همراهي چندين عامل و نيز ضعف سيستم كنترل دروني و بيروني به ارتكاب آن عمل توسط يك شخص مي‏انجامد، از اين رو ما فقر و شرايط بد اقتصادي در جامعه را تنها به عنوان عاملي كه مي‏تواند در صورت تحقق عوامل ديگر به خودكشي منتهي شود، مورد بررسي قرار داديم، همچنان بر اين باوريم كه ثروت انباشته، فرآيند ارزش انگاشتن ثروت، تجمل گرايي و فقدان الگوي مناسب مصرف نيز مي‏تواند جريان تهديدآميز و خطرناكي براي جامعه محسوب گردد.