مقايسه‌ي تجربه‌ي ديني در فلسفه‌ي دين با تجربه‌هاي متافيزيكي در معنويت‌هاي نوظهور

يكي از مباحث كليدي در فلسفه‌ي دين، تحليل فلسفيِ حالات و رخ‌دادهايي در زندگي برخي متدينان است كه از آن، با عنوان تجربه‌ي ديني ياد مي‌شود. اين حالات و رخ‌دادها، تأثيرات رواني، معرفتي و اعتقادي خاصي در زندگي فرد ايجاد مي‌كنند و اگر به‌درستي فهم و ارزيابي نشوند، ممكن است به ايجاد باورهاي متافيزيكيِ تازه‌اي در فرد منجر شوند. امروزه در بسياري از معنويت‌هاي نوظهور، افراد، در پي ممارست‌هاي خاصي، تجاربي روحي يا متافيزيكي پيدا مي‌كنند كه از جهاتي شبيه به تجربه‌ي ديني در فلسفه‌ي دين هستند. به عنوان نمونه، رسيدن به آرامش، عشق مقدس به طبيعت، رخداد‌هاي جادويي و متافيزيكي، ارتباط با نيروهاي ماورائي و برخورداري از انرژي‌هاي فراطبيعي را مي‌توان برخي از تجربه‌هايي دانست كه طرفداران معنويت‌هاي نوظهور، بويژه در مسيحيت، از آنها با عنوان تجربه‌هاي ديني ياد كرده‌اند، چرا كه ايشان، اغلب اين تجربه‌ها را به طور مستقيم يا غير مستقيم، مرتبط با امر قدسي مي‌دانند. از آنجايي كه مهمترين مؤلفه‌ي تجربه‌ي ديني در فلسفه‌ي دين، ارتباط آن با امر قدسي است، از اين رو، برخي، تجارب متافيزيكيِ معنويت‌هاي نوظهور را نيز ماهيتاً تجربه‌اي ديني دانسته‌اند. در جستار حاضر، تلاش خواهيم نمود تا با توجه به مؤلفه‌هاي معرفتي و فلسفيِ تجربه‌ي ديني در فلسفه‌ي دين، ميزان قرابت تجربه‌هاي متافيزيكي در معنويت‌هاي نوظهور را با تجربه‌ي ديني در فلسفه‌ي دين، مورد بررسي قرار دهيم.