بررسي ميزان باقيمانده منومراستايرن در نمونه هاي ظروف پلي استايرني توليد ي در استان اصفهان به روش كروماتوگرافي مايع با كارايي بالا (HPLC)

در سالهاي اخير پلاستيكها جايگزين بسته بندي هاي سلولزي ،فلزي و شيشه اي شده اند وكاربرد پلاستيكهاي در بسته بندي اهميت فوق العاده اي پيدا كرده است به گونه اي كه از نظر ميزان مصرف بعد از شيشه در درجه دوم اهميت قرار دارند. با وجود مزيت هاي فراوان پلاستيكها در بسته بندي مواد غذايي مثل حمل و نقل آسان و هزينه هاي كمتر در بسته بندي، اثرات مخرب آنها بر محيط زيست و مشكلات بهداشتي مثل مهاجرت تركيبات موجود در آن به ماده غذايي از معايب مهم آنها بوده كه بايد مورد توجه قرار گيرد. در بسته بندي مواد غذايي انتقال جرم بين بسته بندي و غذا را مهاجرت گويند به عبارت ديگر مهاجرت شامل انتقال هر تركيبي مثل منومر هاي سازنده پليمربه بسته بندي ماده غذايي مي باشد. ميزان مهاجرت بستگي به عواملي مثل دما ،زمان ماندگاري يا تماس ماده غذايي با بسته بندي، درصد چربي ماده غذايي ،PH ماده غذايي و باقيمانده منومر در بسته بندي دارد.