جنبه هاي مهم كاربردي و تغذيه اي ميكرو كريستال سلولز در مواد غذايي

ميكروكريستال سلولز (MCC) يكي از رايج ترين مشتقات سلولز مورد استفاده در صنايع غذايي است كه از هيدروليز اسيدي منابع سلولزي با خلوص بالا به دست مي آيد. طي هيدروليز اسيدي، نواحي آمورف حذف شده وكيك سلولزي با بلورينگي بالا توليد مي شود. ميكرو كريستال سلولز به سه شكل پودري متخلخل ( توسط خشك كردن كيك سلولز)، كلوئيدي ( توسط سايش مكانيكي و افزودن پوشش هيدروكلوئيدي) و خامه اي يا خميري ( توسط سايش مكانيكي و تنظيم غلظت) توليد مي شود. نوع كلوئيدي، قابليت تشكيل ژل در آب داشته و به عنوان جايگزين چربي، سوسپانسه كننده، عامل پيكرينگ در امولسيون ها، پايدار كننده حرارتي، بازدارنده رشد كريستال و جلوگيري كننده از آب اندازي در مواد غذايي كاربرد دارد. خاصيت چربي ساني آن به خواص رئولوژيكي تيكسوتروپيك و قابليت جذب آب بالاي آن مربوط است. با پخش كردن MCC در آب، شبكه اي سه بعدي ژل توسط گرانولها تشكيل مي شود كه قابليت سوسپانسه كردن ذرات را دارد. ژلهاي MCC مقاوم به دماي بالا ( تا 70 درجه سانتيگراد) و محيط هاي اسيدي و قليايي هستند. نوع پودري به علت تخلخل بالا ، قابليت جذب آب و روغن بالايي دارد. همچنين آن مي تواند به عنوان فيبر رژيمي بكار برده شود و اثرات مثبتي بر فيزيولوژي دستگاه گوارش و كاهش چربي خون دارد. ميكروكريستال سلولز قابليت حل شدن در آب كمتري از بسياري از مشتقات سلولز ديگر داشته و براي حل كردن آن، دماي بالا، هم زدن طولاني و هم زدن در سرعت بالا مورد نياز است.