چالش هاي اخلاقي تجربه شده ي پرستاران در عملكرد پيشگيري از خطاهاي دارويي در بخش هاي اطفال

مقدمه: پرستاران به عنوان يكي از مهم ترين حلقه هاي زنجيره ي مراقبتي، روزانه 40 درصد از زمان خود را صرف دارودهي مي نمايند. انجام اين امر خطير در بخش هاي اطفال، مي تواند همراه با خيل عظيمي از مشكلات و خطاهاي جبران ناپذير باشد، چرا كه تهيه ي دوز دارويي دستور داده شده براي كودكان، ملزم به سپري نمودن مراحل متعددي است، كه اين خود مي تواند زمينه ساز بروز خطا گردد. از طرفي استرسورهاي حاكم بر مراكز درماني، پرستاران را در معرض تجربه ي تنش ها و چالش هاي اخلاقي بي شماري قرار مي دهد، كه از جمله عوارض آن مي توان به كاهش كيفيت و ايجاد اختلال در ارائه ي خدمات مراقبتي اشاره نمود. لذا اين مطالعه با هدف بررسي تاثير چالش هاي اخلاقي تجربه شده توسط پرستاران بر عملكرد پيشگيري از خطاهاي دارويي در بخش هاي اطفال انجام شد. روش كار: اين مطالعه به روش كيفي با رويكرد تحليل محتواي قراردادي انجام شد. نمونه گيري در ابتدا به روش مبتني بر هدف انجام و پس از آن به روش نظري تا رسيدن به اشباع داده ها ادامه يافت. معيار ورود شامل داشتن حداقل مدرك كارشناسي پرستاري و سابقه ي كاري حداقل 6 ماه در بخش هاي اطفال بود. با 15 پرستار مصاحبه ي نيمه ساختار يافته عميق انجام شد و داده ها همزمان با جمع آوري، به روش تحليل محتواي قراردادي آناليز شد. نتايج: تحليل داده ها نشان داد كه عوامل زمينه ساز تجربه ي چالش هاي اخلاقي كه متعاقبا منجربه ايجاد خلل در عملكرد پيشگيري از خطاهاي دارويي در پرستاران مي شدند، به سه طبقه ي اصلي و زير طبقات مذكور تقسيم مي شوند: 1- پرستاري ناكارآمد: همكاري ناكافي، سردرگمي و خستگي پرستاران، دانش و مهارت ناكافي، بار كاري بالا، 2- سردرگمي خانواده و بيمار: حمايت ناكافي از والدين، ناآگاهي از روند درماني، بي سوادي والدين، 3- سيستم درماني منفعل: حمايت ناكافي از پرستاران، نظارت ناكافي بر عملكرد اعضاي كادر درمان، اجرايي نشدن قوانين ناظر بر خطاهاي دارويي، عدم كفايت مديران و مسئولين مراكز درماني در فراهم سازي محيط كاري ايمن و نبود همكاري بين حرفه اي. نتيجه گيري: مديران و مسئولين مي بايست آموزش هاي لازم در جهت ارتقاي توانمندي پرستاران در زمينه ي مديريت چالش هاي اخلاقي تجربه شده را فراهم نمايند و با اتخاذ تدابيركارآمد، دستيابي به هدف پيشگيري از بروز خطاهاي دارويي را به عنوان يكي از زيرشاخه هاي اساسي افزايش كيفيت مراقبتي، ميسر نمايند.