تاثير تجويز دهاني صمغ عربي بر فاكتور هاي آنتي اكسيدانتي و ضد التهابي پس از مسدود سازي آئورت شكمي

چكيده مقدمه و هدف: با بسته شدن مسير خون رساني، بافت ها و ارگان هاي مربوطه تحت تاثير كمبود اكسيژن و خطرات التهابي قرار گرفته و ممكن است اين فرآيند موجب مرگ سلول ها گردد. هدف از اين مطالعه، بررسي تاثير صمغ عربي به عنوان يك داروي طبيعي، در بافت هاي بدن پس از انسداد شريان آئورت شكمي بود. روش كار: در انجام اين مطالعه از 28 سر موش صحرايي نر در چهار گروه به ترتيب گروه سالم، شم جراحي، كنترل و گروه صمغ عربي استفاده شد. در ابتدا 4 گرم بر كيلوگرم صمغ عربي (از طريق گاواژ) به مدت 21 روز به موش ها تجويز شد. سپس شريان آئورت شكمي به مدت 60 دقيقه توسط گيره هاي استريل جراحي در اندازه كوچك از دو نقطه، يكي در محل جدا شدن شريان كليوي و ديگري در محل دو شاخه شدن آئورت مسدود شد. سپس 72 ساعت بعد از جراحي، نمونه خون گرفته شده از حيوان در دور 3500 و به مدت 10 دقيقه سانتريفيوژ شد تا پلاسما جدا سازي گردد. ارزيابي هاي بيوشيميايي با سنجش سطح پلاسمايي آنزيم كاتالاز (CAT) و مالون دي آلدهيد (MDA) به ترتيب در طول موج هاي 405 نانومتر و 532 نانومتر با استفاده از دستگاه اسپكتروفتومتر انجام گرفت. يافته ها: بررسي سطح كاتالاز كه بر مبناي ميزان توليد كمپلكس آمونيوم موليبديت با آب اكسيژنه باقي مانده در پلاسما مي باشد نشان داد كه ميانگين اين آنزيم در گروه صمغ عربي نسبت به گروه سالم اختلاف معني داري ندارد و اگرچه در مقايسه با گروه كنترل افزايش نشان داد اما با اين حال اين تفاوت معني دار نبود (P 0/05). ميانگين سطح پلاسمايي مالون دي آلدهيد در گروه صمغ عربي نسبت به گروه كنترل كاهش معني داري نشان داد (P 0/05). نتيجه گيري: نتايج اين مطالعه نشان داد، مي توان از صمغ عربي به عنوان دارويي طبيعي و حاضر در رژيم غذايي براي مبارزه با التهاب و اكسيدانت ها و همچنن حفط سلامت بافت هاي بدن استفاده نمود.