تعيين باقيمانده حلالهاي كلردار سمي در داروهاي آنتي بيوتيك (آزيترومايسين،آموكسي سيلين، سفيكسيم، سيپروفلوكساسين)

حلالهاي باقيمانده در مواد داروئي به حلالهاي شيميايي فرار كه در پروسه ساخت و توليد مواد داروئي استفاده شده و يا ايجاد مي شود مي گويند. اين حلالهاي باقيمانده به صورت كامل با تكنيك هاي موجود حذف نمي شود. بنابراين بايد مقادير حلالهاي باقيمانده در مواد داروئي ارزيابي و تأييد شود، چون اين تركيبات خاصيت درماني ندارند و افزايش سطح اين تركيبات باعث سرطان زائي، آسيب هاي كبدي و كليوي مي شود. در اين مطالعه، تعيين باقيمانده حلالهاي كلردار سمي درآنتي بيوتيك هاي آزيترومايسين، آموكسي سيلين، سفيكسيم، سيپروفلوكساسين توليدي داخل كشور و مقايسه آن با مقادير مجاز داروئي مورد تحقيق و بررسي قرار گرفته است. ابتدا عوامل موثر بر كارائي استخراج مايع-مايع حلالهاي كلردار سمي از قبيل نوع و حجم حلال دارو، اثر زمان همزدن، نوع و حجم حلال استخراج كننده، دما و زمان استخراج مورد مطالعه قرار گرفت و نتايج بهينه انتخاب گرديد. تحت شرايط بهينه 5/0 گرم از دارو را به دقت وزن كرده و درون ويال 10 ميلي ليتري ريخته شد. سه ميلي ليتر متانول جهت انحلال دارو به آن اضافه گرديد و به مدت 15 دقيقه تا حل شدن كامل در دستگاه شيكر هم زده شد. بعد فرايند استخراج مايع مايع با يك ميلي ليتر هگزان در دماي 20 درجه سانتي گراد به مدت دو دقيقه با همزدن شديد انجام و سپس جداسازي فازها با سانتريفيوژ انجام شد. در نهايت بعد از صاف كردن نمونه ها يك ميكروليتر از نمونه جهت انجام آناليز به دستگاه گاز كروماتوگرافي گازي تزريق شد. نتايج حاصله نشان دهنده ي عدم وجود تركيبات كلردار در سه آنتي بيوتيك: آزيترومايسين، آموكسي سيلين و سيپروفلوكساسين و همچنين وجود مقادير بسيار جزئي و قابل قبول از اين تركيبات در داروي سفيكسيم مي باشد كه با مقادير استاندارد داروئي فاصله زيادي داشته و مؤيد كيفيت اين داروها مي باشد.