كاربرد اجماع در اثبات احكام معاملات. بررسي موردي شرطيت تنجيز در عقود

Application of consensus in proving the rulings of transactions. A case study of the condition of enactment in contracts

منجّز بودن از شرايطي است كه در كتب فقهي براي برخي از عقود و ايقاعات مطرح شده است. تنجيز در مقابل تعليق، و به معني منوط نبودن تحقق عقد يا ايقاع به امر ديگري است. تعليق ممكن است به صورت مصرّح يا ضمني صورت پذيرد. براي اثبات اعتبار تنجيز، ادله ي گوناگوني مطرح شده اند. اجماع به عنوان يكي از ادله ي عمده ي بيان شده براي اعتبار تنجيز با نقدهاي گوناگوني روبه روست. براي بررسي قوت اجماع به عنوان دليل اعتبار تنجيز، بايد به «اصل وجود اشتراك نظر»، «محدوده ي آن»، و «اجماع معتبر بودن اشتراك نظر احتمالي» توجه داشت؛ با در نظر داشتن اين سه، به نظر مي رسد دلالت اجماع در بحث حاضر با اشكال مواجه است.