سقط جنين:از سقط جنين درماني تا سقط جنين نااَمن

Abortion: From medical abortion to unsafe abortion

سقط جنين به عنوان يك مساله ي پزشكي، اجتماعي، اخلاقي و حقوقي از ديرباز در جوامع مختلف مطرح بوده است.صرفنظر از نگاه تقنيني در مورد جرم انگاري يا عدم جرم انگاري اين رفتار، در حال حاضر، مسايلي در علم پزشكي مطرح شده كه ضرورت نگاهي نو به اين موضوع را مي طلبد.بعد پزشكي سقط جنين، بيش از ساير ابعاد، بايد مورد توجه قرار گيرد. سياست هاي بهداشتي، تنظيم خانواده ، كنترل جمعيت و ميزان دسترسي زنان به تسهيلات ضدبارداري مدرن، از متغيرهاي مهم بر آمار سقط جنين در هر جامعه اي است.در ايران، پس از انقلاب اسلامي، نگاه تقنيني برگرفته از فقه، تا مدت ها سقط جنين را گناه و به تبع جرم تلقي مي نمود.قانون سقط درماني مصوب 84، نقطه ي عطفي در ضرورت بازنگري به اين موضوع پزشكي- حقوقي- اجتماعي را ايجاد نمود، ولي اين قانون هرگز نتوانست پاسخگوي نياز روزافزون جامعه ي ايراني به مسايل ناشي از سقط باشد.اين نوشتار درصدد است با بررسي قانون سقط درماني، ايرادات و نواقص آن را برشماردو توجه صاحب نظران را به نگرش چند جانبه ي ضرورت هاي پزشكي، ملاحظات فقهي ،اخلاقي، اجتماعي و حقوقي جلب نمايد تا بتوان با شناسايي اين نواقص و ايرادات از آمار فزاينده ي سقط جنين ناامن در جامعه ي ايراني كاست. با تدوين مقرراتي كه سلامت مادران باردار و جنين را در اولويت قرار مي دهد ،مي توان جامعه ي ايراني را به استانداردهاي لازم حقوق زنان باردار-حق انتخاب براي ادامه ي بارداري- نوزادان داراي اختلالات ژنتيكي و ناهنجاري هاي كروموزومي-حق پيشگيري از تولد موجودات داراي معلوليت و ناهنجاري-نزديك نمود و مساله ي سقط جنين را به جاي محصور ماندن در دايره ي قانون كيفري و ممنوعيت هاي فقهي، به دايره ي سلامت پزشكي و رفاه عمومي جامعه بازگرداند.