تحليل حقوقي تلقيح مصنوعي حاصل از زن و مرد بيگانه در رحم جايگزين

Legal analysis of artificial insemination resulting from foreign man and woman in an alternative uterus

از ميان روش هاي متعدد درمان ناباروري شاخص ترين آن بهره‌گيري از رحم جايگزين است. رحم جايگزين در دو روش درماني براي زوجين نابارور دسته بندي مي شود. اولين دسته حالتي است كه زوج توانايي بارور كردن تخمك زوجه را ندارد.اين بخش از ناكامي زوجين درباروري موردتوجه و دقت نظر قانونگذار ايران قرار گرفته است و در سال ۱۳۸۲ با تصويب قانون نحوه اهداي جنين تكليف زوجين را براي درمان ناباروري شان روشن كرده است اما حالت دوم موردي است كه زوجه براي باردار شدن با مشكل روبروست. در اين حالت زوج توانايي نگهداري و پرورش نطفه و بالتبع جنين را در رحم خود ندارد و در فرآيند فرزندآوري دچار مشكل مي‌شود. متاسفانه قانونگذار ما عليرغم دقت نظر به حالت اول و ارائه راهكار قانوني در اين مورد از ارائه پيشنهاد مدت زمان و چاره ساز براي زوجين استنكاف كرده است. حقوقدانان كه پيشروان توسعه و ترويج علم قانونگذاري و حلال چالش هاي حقوقي روزشان هستند در اين باره نظريات متعددي ارائه دادند با بررسي شرايط لازم براي صحت انعقاد و طرفين قرارداد رحم جايگزين به چالش اساسي برمي‌خوريم و اين چالش پرسشي را برمي انگيزد و آن اين است كه آيا در رحم جايگزين لزومي بر وجود علقه زوجيت ميان پدر و مادر حكمي نوزاد متولد شده از رحم جايگزين هست يا خير؟ در اين مقاله سعي داريم به اين پرسش پاسخ دهيم.

Among the many methods of infertility treatment, the most prominent one is the use of an alternative uterus. Alternative uterus is classified into two treatments for infertile couples. The first category is the situation in which the man is not able to fertilize the woman s ovum. This part of the couple s failure to fertility has been considered by the Iran s law and in 2003, with the approval of the law on how to donate embryos, it clarified the duties of couples to treat their infertility. However, the second one is a case where the woman has trouble getting pregnant. In this case, the woman is not able to maintain and nurture the sperm and consequently the fetus in her womb and has problems in the process of childbearing. Unfortunately, our law, despite paying attention to the first case and offering a legal solution, has refused to offer a time limit and solution for the couple. Jurists, who are at the forefront of developing and promoting the science of law and solving the legal challenges, have offered a number of theories. Examining the conditions necessary for the validity of the conclusion and the parties to the surrogate contract, we encounter a major challenge, and this challenge raises the question of whether there is a need for a marital bond between the parents of a surrogate born or not. In this article, we try to answer this question.