نوآوري در طرح و نقش پوشاك بر اساس نقوش هنر ايراني (مطالعه موردي: طرح و نقش منسوجات قرون اوليه اسلامي )

Innovation in the design and role of clothing based on Iranian art designs (Case study: design and role of textiles in the first centuries of Islam)

پوشاك، از ديدگاه عام يك پوشش به شمار مي رود. اما از زيبا شناختي گرفته تا حمايت اساسي از عناصر. پوشش، به عنوان يكي از اساسي‌ترين نيازهاي بشر جهت حضور در اجتماع در ساختارهاي مختلف ارائه مي‌گردد هنر با ارزش طراحي ودوخت لباس نه تنها مي‌تواند در سطوح وسيع اقتصادي خودنمايي كند ، بلكه همگام با اثرات گسترده توليدي مي‌تواند جلوه گر و توسعه دهنده جنبه‌هاي گوناگون هنري باشد. هنرهاي سنتّي، مجموعه هنرهاي اصيل بومي و مردمي هر كشور است كه ريشه‌هاي عميق و استواري در اعتقادات و آداب، عادات، رسوم و در مجموع فرهنگ معنوي جامعه دارد. نقش‌ها و رنگ‌هاي روي پارچه و لباس كه در آثار به جاي مانده از گذشتگان باقي است و ميراث و فرهنگ ما را نشان مي‌دهد. كشور ايران مهد دنياي هنر است كه مردمان آن در هنر و صنعت پيشرفت‌هاي زيادي داشته و دارند. مطالعه در مورد نقوش پارچه در دوران اسلامي اين ضرورت را ايجاد مي‌كند كه، ضمن شناخت هنر دوران اسلام و الگو قرار دادن اين طرح و نقش ، نوآوري در پوشاك ايراني با طرح و نقش هنر ايراني ايجاد نمود. هدف از اين پژوهش آشنايي با نقوش پارچه و سير تحول اين نقوش در دوران اسلامي است. اين پژوهش بر اساس هدف از نوع تحقيقات بنيادي و بر اساس ماهيت و روش از نوع تحقيقات توصيفي-تاريخي است. چگونگي گردآوري اطلاعات در اين پژوهش به‌روش اسنادي (كتابخانه‌اي) است كه براساس آن كليه منابع و شواهد تاريخي مورد مطالعه و فيش‌برداري قرار خواهند گرفت.