بررسي ساختاري نقوش ظروف در دوران قاجار

Structural study of pottery patterns in the Qajar period

مطالعه و بررسي ساخت ظروف چيني ايران، افزون بر آشنايي با فرهنگ ها در سلسله ها و ادوار مختلف، تداوم تأثيرات اين هنر را در هر دوره آشكار مي سازد. هر چند در دوره قاجار بنا به دلايل مختلف داخلي و خارجي، با افول هنر سفالگري مواجه هستيم اما اين به معناي زوال كامل هنر سفالگري نبوده و ساخت بعضي از ظروف چيني با مشخصات متفاوت از ظروف وارداتي، اصالت هنري را تداوم بخشيده است. و اين چنين به دست مي آيد كه طبقات متمول و حتي متوسط جامعه در اين دوره، خواستار ظروفي با كيفيت نمونه هاي اروپايي بودند اين اتفاق، يكي از دلايل نزول صنعت سفالگري در دوره قاجار است. در اين پژوهش بعد از بدست آوردن اطلاعات به روش كتابخانه اي و ميداني و تدوين آن ها، به تجزيه و تحليل چندين نمونه از ظروف آن دوران پرداخته شده و سر انجام واقف مي شويم كه اين نقوش با آگاهي كامل بر روي ظروف طراحي شده اند و نشانگر فرهنگ و رسوم هر دوره بوده يا رد پايي از گذشته داشته اند.

The study and study of the production of Iranian porcelain, in addition to familiarity with cultures in different dynasties and eras, reveals the continuity of the effects of this art in each period. Although in the Qajar period, due to various internal and external reasons, we are facing the decline of the art of pottery, but this does not mean the complete decline of the art of pottery and the manufacture of some porcelain with different characteristics of imported utensils, continued artistic originality. And it turns out that the wealthy and even middle classes of society in this period, demanded dishes with the quality of European examples. This is one of the reasons for the decline of the pottery industry in the Qajar period. In this research, after obtaining information through library and field methods and compiling them, we analyze several samples of dishes of that time and finally realize that these designs are designed on dishes with full knowledge and They represent the culture and customs of each period or have traces of the past.