نگرشي بر جايگاه و نقش فلسفه و مديريت تعليم و تربيت در نظام آموزشي ايران

A view on the position and role of philosophy and management of education in the Iranian educational system

فلسفه تعليم و تربيت قدمتي به بلنداي فعاليت بشر در زمينه تعليم و تربيت دارد. حتي زماني كه جوامع بشري قدرت و ابزار تحليل مسائل را نداشتند، تعليم و تربيت داراي نگرشي فلسفي درباره زندگي بود. از آن زمان تا كنون فرآيند تعليم و تربيت، به مقتضاي دوران و جوامع مختلف، دستخوش تحولات و فراز و نشيب هاي گوناگوني بوده است. چه بسا در يك عصر و يا جامعه اي يك نظريه تربيتي مطرح شده و گسترش مي يافت و پس از طي يك فرآيند نسبتا طولاني در برخورد با ديدگاه هاي ديگر، كمرنگ شده و يا از بين مي رفت. با نگاهي گذرا به سير تاريخي تحول نظريات تربيتي مي توان گفت، در طول تاريخ و از آغاز پيدايش نظريات فلسفي تعليم و تربيت و به دنبال آن تكوين فلسفه هاي تعليم و تربيت، كارشناسان و مربيان بزرگ تربيتي، ايده ها و افكار خود را در قالب خطابه ها و نوشتارها با يكديگر به چالش گذاشتند. در جمهوري اسلامي ايران رئاليسم اسلامي به عنوان فلسفه تربيتي غالب در نظر گرفته شده است كه اين فلسفه به جهت هماهنگي با نظام جمهوري اسلامي ايران همچنان بر نظام آموزشي ما حكمفرماست و فلسفه هاي تعليم و تربيت جديد چندان در نظام آموزشي كشور ايران در نظر گرفته نشده است. اين تحقيق با هدف بررسي جايگاه فلسفه و مديريت تعليم و تربيت در كشور ايران به روش توصيفي-تحليلي و استفاده از منابع كتابخانه اي انجام شده است.