بررسي تطبيقي حقوق كودكان خارج از نكاح در حقوق ايران و مصر

A Comparative Study of the Rights of Married Children in Iranian and Egyptian Law

از نظر فقها كودك كسي است كه بالغ و رشيد نشده و اين شخص از تصرف در اموال خود ممنوع خواهد بود و اگر اين كودكان از رابطه غير مشروع كه شامل رابطه منجر به زنا و رابطه اي كه در اثر تماس زن و مرد نامحرم مي باشد به وجود بيايند،كودكان نامشروع هستند و كودكاني هستند كه خارج از ازدواج شرعي متولد مي شوند. در كلام فقها و قانون براي اين كودكان احكامي فرض شده است كه عبارتند از: عدم ارث از يكديگر، عدم عهده دار شدن ولدالزنا به مناصب شرعي مانند امام جماعت، مرجعيت فتوي، منصب قضاوت، عدم استماع شهادت ولدالزنا، حرمت نكاح بين فرزند نامشروع با پدر و مادرش و محارم. طبق ماده ۱۱۶۵ ق.م طفل متولد از نزديكي به شبهه ملحق به طرفي مي شود كه از بطلان نكاح بي خبر بوده و اگر كودك در اثر زنا حاصل شود آن طفل به زاني ملحق نمي شود اما نفقه او بر عهده پدر است در خصوص حضانت كودك نامشروع، اكثر فقهاي اماميه معتقد به عدم الحاق كودك نامشروع به زاني و زانيه مي باشند و جز حرمت نكاح هيچ رابطه اي بين كودك خارج از نكاح و پدر و مادر عرفي او قائل نيستند. در قوانين حقوقي كشور مصر اعلام شد؛ از آنجا كه شريعت اسلامي، يكي از مهمترين منابع اصلي قوانين موضوعه مصر است و در اسلام، با وجود راه هاي مختلفي كه براي حمايت از كودكان وجود دارد، مقررات فرزند خواندگي موجود نيست، بنابراين، نسبت به مواد مربوط به آن به صراحت اعلام حق شرط مي كند.و از آنجايي كه حق ولايت مخصوص به كودكان قانوني و نسب مشروع است، فردي كه از راه خارج از نكاح صاحب اولاد شود ولايتي بر او ندارد