پژوهشي بر سير تحول سيماي زن در نقاشي ايراني

Research on the evolution of woman s image in Persian painting

هنرهاي تجسمي گروه عمده اي از آثار هنري را تشكيل مي دهند كه به لحاظ قدمت و كميت و ويژگي روايي – بياني، حايز اهميت هستند. تجزيه و تحليل آثار تجسمي اين امكان را به ما مي دهد تا روند پيوسته ي رشد انديشه ي بشري و نگاه او به پيرامون را در جوامع سازنده ي اين آثار بررسي كنيم. نقاشي ايران در طول دوره هاي مختلف تاريخي به مرور دستخوش تغييرات گشته است كه اين تغييرات بر اثر عوامل مختلفي چون عوامل اجتماعي، سياسي، اقتصادي، فرهنگ جامعه، سليقه پادشاهان و ديگر سفارش دهندگان آثار هنري، عوامل مذهبي و ارتباط با شرق و غرب صورت گرفته است. زن موضوعي است كه همواره نقشي كليدي در عرصه‌هاي هنري و به‌خصوص عرصه نگارگري و نقاشي داشته است. نحوه بازنمايي زنان در اين آثار در برهه‎هاي زماني مختلف متأثر از شاخصه هاي فرهنگي حاكم در آن برهه بوده و همين امر سبب شده در ادوار مختلف، با تصاوير گوناگوني از زنان در اين آثار مواجه باشيم. در پژوهش حاضر به بررسي تغييرات سيماي زن، به عنوان عنصري بصري به لحاظ شكل و ظاهر همچنين جايگاه او، در آثار نقاشي در دوره هاي مختلف ايران پرداخته شده است. اين پژوهش با استفاده از روش هاي توصيفي- تاريخي صورت گرفته و منابع و اطلاعات مورد نياز از طريق مطالعات كتابخانه اي و مراجعه به منابع مكتوب شامل كتاب ها، مقالات علمي و پايان نامه هاي مرتبط با موضوع پژوهش، جمع آوري و مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته است.