مطالعه و بررسي مولفه هاي موثر بر توانمندسازي روانشناختي كاركنان در سازمان با نقش ميانجي و تاثيرگذار تقويت رابطه تحول گرا و نگرش كاركنان در سازمان

Study of effective components on psychological empowerment of employees in the organization with a mediating and effective role in strengthening the transformational relationship and attitude of employees in the organization

توانمند سازي روانشناختي در اصطلاح، در برگيرنده قدرت و آزادي عمل بخشيدن براي اداره خود است و در مفهوم سازماني به معناي طراحي ساختار سازمان است، به نحوي كه در آن افراد ضمن كنترل خود، آمادگي پذيرش مسئوليتهاي بيشتري را نيز داشته باشند(هيل ،2014). ابعاد توانمندسازي روانشناختي شامل احساس خودمختاري، احساس شايستگي، احساس مؤثر بودن، احساس معني دار بودن مي شود. اين تحقيق با هدف بررسي رابطه ميان رهبري تحول گرا و نگرش كاركنان با در نظر داشتن نقش ميانجي توانمندسازي روانشناختي انجام شد. هدف از نوع كاربردي و روش به كار گرفته شده در اين تحقيق توصيفي- پيمايشي بود. براي جمع آوري داده هاي مربوط در اين مطالعه از پرسشنامه استاندارد نگرش كاركنان سونگ(2006)، پرسشنامه استاندارد رهبري تحول آفرين باس و آوليو (2000) و پرسشنامه سرمايه روانشناختي اسپريتزر (1998) استفاده گرديد. پايايي هريك از اين پرسشنامه ها به ترتيب 0.786،0.802 و 0.799 بدست آمد. جامعه مورد مطالعه كاركنان و مديران شهرداري منطقه * تهران با تعداد 280 نفر بود. با توجه به تعداد محدود آنان براي تعيين حجم نمونه با استقاده از جدول مورگان 162 نفر به صورت تصادفي انتخاب شد و پرسشنامه ميان اين افراد توزيع گشت. جهت گردآوري اطلاعات و داده هاي مورد نياز به منظور بررسي فرضيه هاي تحقيق از پرسش نامه و نرم افزارهاي تحليل آماري spss و ليزرل مورد ارزيابي قرار گرفت. در سطح استنباطي فنون استنباطي آزمون نرمال بودن كولموگروف- اسميرنف، آزمون همبستگي پيرسون و مدلسازي معادلات ساختاري براي آزمون فرضيه‌ها مورد استفاده قرار گرفت. بر اساس نتايج، فرضيه هاي مورد مطالعه پذيرفته شد.