مروري بر پيشرفت هاي اخير در استفاده از مشتقات پلي كاپروالكتون در زيست پزشكي

خواص مكانيكي منحصر به فرد، قدرت امتزاج پذيري و زيست تخريب پذيري سه ويژگي برجسته پلي كاپرولاكتون است كه آن را به يك ماده زيستي جذاب تبديل مي كند كه معمولاً در زيست پزشكي استفاده مي شود. نانوالياف الكتروريسي شده پلي كاپرولاكتون به عنوان داربست هاي مهندسي بافت، پانسمان زخم، سيستم هاي طراحي شده براي رهايش كنترل شده دارو و به عنوان پوشش براي ايمپلنت هاي فلزي استفاده مي شوند. اگرچه پلي كاپرولاكتون كاربردهاي پزشكي زيادي دارد، اما داراي مشكلات و محدوديت هايي مانند آب گريزي و سرعت پايين در تخريب است. از طرفي عدم فعاليت زيستي اين ماده و عدم وجود سايت هاي سلولي استفاده از آن را محدود مي كند. برهمكنش ضعيف سطح بين ايمپلنت مصنوعي پلي كاپرولاكتون و بافت باعث شل شدن ايمپلنت، خستگي و در نهايت شكست اين ماده مي شود. در اين مطالعه ساختارهاي فيبري الكتروريسي شده مبتني بر پلي كاپرولاكتون در كاربردهاي زيست‌پزشكي مد نظر قرار گرفته است. نتايج نشان داد كه نانوالياف پلي كاپرولاكتون الكتروريسي شده داراي پتانسيل بالقوه اي در راستاي ساخت زخم پوش ها و داربست هاي زيستي و پوشش ايمپلنت ها مي باشند و بهينه سازي اين تركيبات با پليمرهاي ديگر موجب بهبود كارايي و كاهش محدوديت ها و معايب آن ها مي گردد.