تشخيص استون تنفسي توسط حسگرهاي گازي

ديابت شيرين، يك بيماري ناشي از سطح قند خون تنظيم نشده، مي تواند منجر به نارسايي بيش از يك عضو در بيماران شود. در حال حاضر، آزمايش هاي خون در آزمايش هاي علمي براي تجزيه و تحليل و رديابي سطح قند خون و كتون انجام مي شود. در اين روش، يك قطره خون از انگشت بر روي ناحيه نوار حساس قرار گرفته و سپس وارد دستگاه الكترونيكي مي‌شود تا آناليز شود. با اين حال، اين روش دردناك، تهاجمي و پرهزينه مي باشد كه در صورت عدم استفاده صحيح مي تواند نا امن نيز باشد. تجزيه و تحليل نفس انسان يك روش سريع و غير تهاجمي براي تشخيص تركيبات آلي فرار مختلف است كه مي تواند نشانگر بيماري هاي مختلف باشد. در بيماران مبتلا به ديابت، بدن مقادير زيادي كتون همراه با استواستات، β-هيدروكسي بوتيرات و استون توليد مي كند. استون در نفس بازدم مي شود. اين ماده زماني توليد مي شود كه بدن چربي را به جاي گلوكز براي انرژي متابوليزه مي كند. تكنيك هاي مرسوم تجزيه و تحليل بازدم كاملاً بر اساس استراتژي هاي طيف سنجي است. اين مطالعه پيشرفت‌هاي امروزي را در حسگرهاي گاز اكسيد فلز نيمه‌رسانا براي تشخيص استون بازدمي توصيف مي‌كند. از سال 2011، تمام مواد حسگر براي تشخيص غلظت هاي پايين گاز استون (0.1ppm-20ppm) استفاده شده است. پارامترهاي متعددي از جمله مواد كامپوزيت، مورفولوژي، دوپينگ، دما، رطوبت، غلظت استون و پايداري سنسور بر عملكرد دستگاه حسگر تأثير مي‌گذارند.