مروري بر مزايا و معايب غشاهاي پليمري و روش‌هاي ساخت غشا: روش پليمريزاسيون بين سطحي

اخيرا استفاده از فرآيندهاي جداسازي غشايي در تصفيه‌ي پساب‌ها به علت بازدهي بالا و سازگاري بيشتر با محيط ‌زيست توجه بسياري از محققان را به خود جلب كرده‌است. غشا يك فاز نيمه تراوا است كه امكان انتقال انتخابي برخي از ذرات يك محلول را فراهم مي‌كند و فرآيندهاي غشايي فرآيندهايي هستند كه قادر به تفكيك اجزاي يك خوراك دو يا چند جزئي مي‌باشند. فرآيندهاي جداسازي غشايي از نظر مصرف انرژي و هزينه‌ي سرمايه‌گذاري، فرآيندهايي مقرون به ‌صرفه مي‌باشند. در اين پژوهش، انواع مختلف غشاهاي پليمري مورد بررسي قرار گرفته و مزايا، معايب و كاربرد هر يك به تفصيل بيان مي‌شود. علاوه بر اين، از آن‌جايي كه انتخاب روش مناسب براي سنتز يك غشاي پليمري بستگي به نوع پليمر و ساختار مدنظر براي غشا دارد، رايج‌ترين روش‌هاي تهيه‌ي غشاهاي پليمري يعني وارونگي فاز، پليمريزاسيون بين سطحي، كششي، حك اثر و الكترواسپينينگ مورد مقايسه قرار مي‌گيرند. در اين مطالعه، هم‌چنين سعي شده‌است كه روش ساخت غشاهاي كامپوزيتي لايه نازك كه فناوري غالب در بازار تجاري فرآيندهاي نانوفيلتراسيون و اسمز معكوس بوده و به ترتيب كاربردهاي گسترده‌اي در تصفيه‌ي آب و پساب، و شيرين‌سازي آب دريا و آب‌هاي شور دارد؛ به طور كامل بيان گردد.