آسيب شناسي آموزش مجازي درس تربيت بدني در عصر زيست كرونا

زمينه و هدف: با گسترده تر شدن فاوا و نفوذ وسايل ارتباط از راه دور به عمق نظام آموزشي، روش هاي آموزش نيز دچار پيشرفت و توسعه بيش از پيش شد كه چنين تحولي فرصت مغتنمي به نظام هاي آموزشي داد. حال ارزش ماهوي همين امر در دوران همه‌گيري كرونا نيز بر همگان واضح گشت اما نكته مهم اين است كه آموزش‌هاي مجازي ابزاري خنثي و مختص دروس تئوريك نبوده و جداي از به كارگيري آن در نظام آموزشي و فرصت هاي ايجاد شده، كاربران را با چالش هاي نوظهور و جدي مواجه كرده است. از اين رو پژوهش حاضر با هدف آسيب شناسي آموزش مجازي درس تربيت بدني انجام پذيرفت. روش: پژوهش حاضر از جنس پژوهش هاي كيفي و از نوع استنتاجي و تحليل فلسفي است. روش گردآوري اطلاعات نيز كتابخانه اي- اسنادي مي باشد. يافته ها: براساس نتايج حاصل از تحليل هاي صورت گرفته مهم ترين آسيب هاي آموزش مجازي درس تربيت بدني در دوران كرونا عبارتنداز: فقدان الزامات اصولي در فرآيند تدريس مجازي، عدم الزامات مديريتي مناسب، نبود الزامات نگرشي مناسب اهميت درس تربيت بدني در سه بعد جامعه، خانواده و فراگير، ارزشيابي ناكارآمد از يادگيري، عدم دسترسي همه فراگيران به فضاي مجازي به‌ويژه در مناطق محروم و ايجاد نابرابري در فرصت آموزش، گسترش عدم صداقت علمي، سنگين بودن هزينه هاي اينترنت براي بسياري از خانواده ها، كند بودن سرعت اينترنت، تقلب ديجيتالي سازمان يافته و تباني گروهي، سرقت آثار ادبي و علمي، سوءاستفاده از فناوري، ارائة اطلاعات نادرست و نقض حريم خصوصي. نتيجه گيري: بعد از همه گيري كرونا ويروس، سبك زندگي انسان ها به طوركلي و حوزه آموزش و يادگيري به طور خاص با يك مسأله بسيار اساسي روبرو شد كه آموزش مجازي نقش بي بديلي در آن ايفا نمود، چراكه امكانات و قابليت هاي بي نظير آموزش‌هاي نامبرده موجب رشد و گسترش سريع آن در نظام آموزشي شد؛ اما در چنين سبكي از آموزش، به دليل فقدان ارتباط واقعي و نبود زيرساخت هاي مناسب، با وجود فرصت هاي متعدد، زمينة براي چالش هاي مانند عدم كارايي به خصوص در دروسي مانند تربيت بدني فراهم است؛ اما اين چالش را مي توان با تعاملي تر كردن محيط يادگيري، استفادة بيشتر از فناوري هاي چندرسانه اي و تدوين كدهاي اخلاقي برطرف نمود.