مروري بر ارزيابي روانگرايي جرياني شيب‌هاي ماسه‌اي

يكي از خسارات زلزله پديده روانگرايي است. اين پديده زماني رخ مي‌دهد كه خاك مقاومت خود را از دست مي دهد و مانند يك سيال روان مي شود. روانگرايي حاصل تمايل خاك ها به كاهش حجم، هنگام قرارگيري تحت تنش هاي برشي است. در خاك‌هاي سست اشباع تحت اثر برش، تمايل دانه ها به تغيير آرايش به حالتي متراكم‌تر و ايجاد كمترين فضاي حفره اي منجر به بيرون راندن آب حفره اي مي‌گردد. درنتيجه در شرايط زهكشي نشده، فشار آب به همراه افزايش تنش برشي تدريجاً افزايش مي يابد. اين پديده انتقال تدريجي تنش از اسكلت خاك به آب حفره اي و درنتيجه، كاهش تنش مؤثر و مقاومت برشي خاك را در پي خواهد داشت. در صورت كاهش مقاومت برشي خاك به ميزاني كمتر از تنش هاي برشي محرك استاتيكي، روانگرايي به همراه تغيير شكل هاي بزرگ روي مي دهد. در اين تحقيق چند مطالعه موردي بر روي گسيختگي جرياني شيبهاي خاكي مورد بررسي قرار مي گيرند. كه لغزش جرياني در شيب خاكريز ماسه اي سُست با بالا آمدن سطح آب زيرزميني ايجاد مي شود اما با نفوذ بارندگي ايجاد نمي گردد. لغزش توده خاك كه بر اثر نيروي تراوش در دامنه شيب ايجاد مي شود موجب ايجاد فشار آب حفره اي اضافي در شيب شده كه كاهش ناگهاني و قابل توجه مقاومت برشي را به دنبال خواهد داشت.