مروري بر روش هاي مدل سازي آلودگي هوا

آلودگي هوا عبارت است از حضور يك آلاينده در هواي آزاد به عنوان مثال گرد و خاك، دود غليظ، گاز، مه‌آلوده، بوي نامطبوع، دود يا بخار به مقدار كافي، با خواص مشخص و تداوم كه مي‌تواند حيات انسان، گياه يا جانوران و يا اموال انساني را به مخاطره اندازد و يا آن كه به نحو قابل ملاحظه‌‌اي در روند درست و مطلوب زندگي انساني ايجاد اختلال نمايد. مدل سازي آلودگي هوا با استفاده از ابزارهاي معتبر از جمله روش هايي است كه مي تواند در مديريت اين آلودگي نقش بسزايي داشته باشد. در سال هاي اخير، رويكردهاي گوناگوني براي مدل سازي انتشار آلاينده هاي هوا توسعه يافته است. هدف از اين مطالعه بررسي و ارزيابي انواع روش هاي مدل سازي آلودگي هوا است. بر اين اساس، پس از مرور منابع مطالعاتي تعدادي از مهم ترين رويكردهاي مدل سازي هوا مورد بررسي و ارزيابي قرار گرفت. نتايج اين مطالعه مي تواند در انتخاب بهترين رويكرد مدل سازي آلودگي هوا با توجه به شرايط و داده هاي در دسترس موثر واقع شود.