طراحي و توسعه يك مدل مبتني بر منطق فازي جهت مكان يابي نيروگاه هاي خورشيدي در استان زنجان

امروزه بخش عمده‌اي از انرژي موردنياز از سوخت‌هاي فسيلي به‌دست مي‌آيد. محدوديت ذخاير انرژي فسيلي در جهان و انتشار مواد آلاينده بشر را براي جايگزين ‌كردن منابع انرژي جديد به چالش كشيده است. افزايش جمعيت، گسترش و پراكندگي آن، همگام با نياز روزافزون بشر به انرژي‌هاي جديد و كاراتر با بازدهي بيشتر، سبب رويكرد بشر به انرژي‌هاي تجديد پذير طبيعي شده است. از همين روي تعيين مكاني كه بتواند نيازهاي يك بخش از صنعت را برآورده سازد و باعث كاهش توليد برق توسط انرژي هاي فسيلي شود يكي از كليدي ترين گام هاي ساخت نيروگاه است و نتايج مناسبي در دراز مدت خواهد داشت. در اين تحقيق به دنبال توسعه مدلي مبتني بر منطق فازي جهت مكانيابي نيروگاه خورشيدي در استان زنجان خواهيم بود. به همين روي ابتدا با بررسي منابع و استانداردها و نظر كارشناسان معيارهاي استقرار نيروگاه خورشيدي مشخص شدند. سپس اطلاعات اين معيارها در محيط سيستمهاي اطلاعات مكاني وارد و استاندارد سازي شدند. سپس توسط منطق فازي امتياز دهي و با استفاده از روش تحليل ساسله مراتبي اوليت بندي شدند. در نهايت مشخص گرديد كه مناطق مناسب جهت احداث نيروگاه خورشيدي عموما در جنوب استان زنجان واقع شده اند.